Τις τελευταίες μέρες λόγω του υποχρεωτικού εγκλεισμού οι τηλεοπτικές εκπομπές και τα social media βρίθουν από τίτλους άρθρων και ειδήσεων σχετικά με την αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας. Το φύλο στις διακρίσεις κατά των γυναικών διαχρονικά λειτούργησε σαν “αυτοδίκαιη” αιτία καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, φτάνοντας πολλές φορές στο ακραίο σημείο του διαχωρισμού της γυναικείας υπόστασης από την ανθρώπινη φύση και της ταύτισης της με άψυχα αντικείμενα.
Εδώ κι έναν αιώνα οι γυναίκες ξεκίνησαν επίσημα και οργανωμένα να μάχονται και να διεκδικούν ισότιμη συμμετοχή και μεταχείριση σε όλους τους τομείς της κοινωνίας. Στον αγώνα αυτό, που κρατά μέχρι σήμερα, πολλές γυναίκες μάτωσαν, πληγώθηκαν, ταπεινώθηκαν, έπεσαν και ξανασηκώθηκαν για να ακουστεί η φωνή τους, για να ανοίξουν τον δρόμο προς μια πιο ευτυχισμένη ζωή για τις επόμενες γενιές, για να σηκώσουν τον ήλιο λίγο πιο ψηλά. Απ’ ότι φαίνεται, όμως, ο δρόμος είναι μακρύς…
Μέσα σε αυτό το θλιβερό πλαίσιο, ένα αισιόδοξο μήνυμα στέλνουν γυναίκες που αντιμετωπίζουν τον κοινωνικό αποκλεισμό και την υποτίμηση, όχι μόνο λόγω φύλου αλλά και λόγω της τσιγγάνικης καταγωγής τους. Η διττή ταυτότητα των τσιγγάνων γυναικών τις φέρνει αντιμέτωπες αφενός με τις πατριαρχικές αντιλήψεις τις τσιγγάνικης κοινωνίας όπου ζουν και αφετέρου με τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις της ευρύτερης κοινωνίας απέναντι στις γυναίκες μα και απέναντι στους Ρομά, κάνοντας την καθημερινότητά τους συχνά δυσβάσταχτη.
Παρόλα αυτά, σχεδόν 300 γυναίκες απ’ όλη την Ευρώπη, συγκεντρωθήκαμε τον Μάρτιο του 2018 στην υπέροχη Βαρκελώνη στα πλαίσια του 2ου Παγκοσμίου Συνεδρίου Γυναικών Ρομά με κύριο σκοπό να ενώσουμε τις φωνές μας, να δώσουμε τον δικό μας αγώνα έναντι του σεξισμού και να δημιουργήσουμε ένα δίκτυο συνεργασίας για την διεκδίκηση ίσων δικαιωμάτων για τις γυναίκες Ρομά και τη στήριξη θυμάτων έμφυλης βίας.
Κορίτσια, γυναίκες, μητέρες, κόρες, γιαγιάδες ήταν όλες εκεί. Γυναίκες χαμηλού αλλά και (πολύ) υψηλού μορφωτικού επιπέδου, έμπειρες και άπειρες σε τέτοιου είδους συνέδρια, νέες και μεγαλύτερες σε ηλικία γίναμε ένα μέσα στην αίθουσα της Caixa Forum, η οποία ήταν πλημμυρισμένη απο συγκίνηση και αλληλεγγύη.
Στο συνέδριο αυτό δυναμώσαμε η μία την άλλη, μοιραστήκαμε τις εμπειρίες μας, τις ανησυχίες μας, τις ιδέες μας και τα όνειρά μας για το κόσμο που θα θέλαμε, για τον κόσμο που βάλαμε στόχο να βελτιώσουμε. Και κάπως έτσι δημιουργήθηκε η σελίδα Young Voices Project, μια σελίδα που αποτυπώνει τα συμπεράσματα αυτού του ιστορικού για την ιστορία των Ρομά συνεδρίου και αποτελεί τόπο συνάντησης και αλληλεπίδρασης των συμμετεχόντων και όχι μόνο.
Ακόμη, στη σελίδα αυτή μπορεί να βρει κανείς το μανιφέστο-φωτιά που αντηχεί τις δυναμικές φωνές των γυναικών, αφού συντάχθηκε βάσει των απόψεων και των απαντήσεων τους σε ερωτηματολόγια σχετικά με θέματα που συζητήθηκαν στο συνέδριο, όπως η κοινωνική τους αναπαράσταση και οι ίσες ευκαιρίες συμμετοχής στην εκπαίδευση και την εργασία.
Καθώς διανύουμε μια τέτοια δύσκολη περίοδο, ας αφιερώσουμε λίγο χρόνο να στοχαστούμε τον σεβασμό που οφείλουμε να δείχνουμε ο ένας στον άλλον χωρίς προϋποθέσεις, χωρίς κριτήρια. Άνδρες και γυναίκες σαφώς δεν είναι το ίδιο, όμως είναι φτιαγμένοι από το ίδιο υλικό, το ανθρώπινο υλικό και αυτό τους καθιστά ισότιμους.
Δείτε αναλυτικότερα πληρφορίες:https://youngvoicesproject.eu/
Γεωργία Καλπαζίδου