Μια εξαιρετικά απλή πρακτική είναι αυτή του βαδίσματος. Είναι γεγονός ότι ένας περίπατος έχει αρκετά ισχυρές θεραπευτικές ιδιότητες, τόσο στο σώμα, όσο και στο πνεύμα των ανθρώπων. Ο τρόπος αντιμετώπισής του ποικίλλει από τους ανθρώπους, διότι δεν τον εκλαμβάνουν όλοι με τον ίδιον τρόπο. Για άλλους αποτελεί ένα μέσο ψυχικής αγαλλίασης, καθώς τους παρέχει το εισιτήριο για οποιονδήποτε κοντινό προορισμό, όπου η σκέψη θα κυλήσει ευκολότερα, απομακρυσμένη από τα προβλήματα που ενδεχομένως να ταλανίζουν κάποιον την εκάστοτε στιγμή. Ακόμη και η αλλαγή του ‘’αέρα’’ μας, η περιβόητη ‘’αλλαγή παραστάσεων’’ επιδαψιλεύει βάλσαμο στην ψυχή όλων μας, οπλίζοντάς μας με το κατάλληλο κουράγιο να σκεφτούμε ψυχραιμότερα και πολύ καλύτερα ο,τιδήποτε μας βασανίζει και να καταφέρουμε να βρούμε μια λύση στο πρόβλημά μας.
Φυσικά δεν θα πρέπει να ξεχνούμε την περίπτωση των ζευγαριών. Οταν μια βόλτα με τα πόδια γίνεται συλλογική, από ατομική, υπόθεση, τότε αυτά τα δύο συγκοινωνούντα δοχεία κινούνται στον αστερισμό του ρομαντισμού, απολαμβάνοντας κάθε βήμα τους προς άγνωστον, πολλές φορές, κατεύθυνση, ακρονυχώντας άλλοτε σε μικρά συννεφάκια, τα οποία οι ίδιοι δημιουργούν με κάθε τους επαφή με τη γή.
Για άλλους ένας περίπατος μόνο ως αναπόφευκτη αγγαρεία θα μπορούσε να περιγραφεί. Οι δύο πτυχές του αρνητικού αυτού χαρακτηρισμού αφορούν την υγεία και τα κατοικίδια ζώα. Στην πρώτη περίπτωση κάθε βήμα είναι όλο και πιο βαρύ από το προηγούμενο, διότι ο περιπατητής γνωρίζει εκ των προτέρων οτι δεν πραγματοποιεί αυτή την εξόρμηση με τη θέλησή του, αλλά αυτή του έχει επιβληθεί από κάποιον θεράποντα του Ασκληπιού, με στόχο τη βελτίωση της σωματικής του κατάστασης. Στη δεύτερη περίπτωση οι σκέψεις μοιράζονται στα δύο. Από τη μια ένα άτομο είναι επιφορτισμένο με τη φροντίδα ενός ζωντανού, το οποίο δεν συμπαθεί και αναγκάζεται να ταλαιπωρείται, σπαταλώντας πολύτιμο χρόνο από τις άλλες ενασχολήσεις του, δίνοντας σε αυτό τον τετράποδο μπελά περισσότερο χώρο να κινηθεί. Από την άλλη, στην περίπτωση που η αγάπη περισσεύει, κανείς δεν απαγορεύει αυτό το αναφαίρετο δικαίωμα του μικρού ζώου για λίγες στιγμές περισσότερης ελευθερίας. Ισα ίσα που και ο ιδιοκτήτης του, εάν δύναται κάποιος, ο οποίος νοιάζεται και αγαπά πραγματικά τον τετράποδο φίλο του, να αισθάνεται έτσι, θα εκτιμήσει ορθότερα τις ανάγκες του συνταξιδιώτη του και θα τις πραγματοποιήσει δίχως δεύτερη σκέψη, αναλογιζόμενος οτι θα μπορέσει να επωφεληθεί και ο ίδιος από τη διακοπή της όποιας ρουτίνας του και να ασκηθεί ομού μετά του κυνός.
Στην ουσία ένας περίπατος είναι ακριβώς αυτό. Μια διακοπή από την καθημερινότητα, μια επιβράδυνση στους γρήγορους ρυθμούς της ζωής, οι οποίοι δεν μας επιτρέπουν να παρατηρήσουμε το φώς της με όλα της τα χρώματα. Είτε γίνεται λόγος για εξόρμηση στη φύση, είτε για μια σύντομη περιήγηση μέχρι το διπλανό οικοδομικό τετράγωνο, η ουσία δεν αλλάζει. Ο άνθρωπος χρήζει αλλαγών παραστάσεων, διότι η στατικότητα τον απορροφά, τον αδρανοποιεί και στο τέλος τον αφομοιώνει, τον κάνει ένα με εκείνην και δεν του επιτρέπει περαιτέρω ελευθερία κινήσεων. Δυστυχώς και στη σημερινή εποχή, όχι σε όλες τις περιπτώσεις, αλλά σε αρκετές, παρατηρείται αυτή η παύση του χρόνου μέσα στους δρόμους, αν και η κίνηση είναι μεγάλη. Αυτή η κίνηση όμως έχει κάτι το ανοίκειο και αποκρουστικό. Διακρίνεται από μια σταθερότητα, μια μονοτονία, λες και ο αυθορμητισμός απέκτησε, κάποτε, σάρκα, οστά και συνείδηση και αποφάσισε να αυτοκτονήσει, ρίχνοντας μια περιφρονητική ματιά στην πορεία του κόσμου. Ολος ο πλανήτης συρρικνώνεται σε ένα μικρό μέρος με τα μάτια ενός ανθρώπου που βρίσκεται στο δρόμο και δεν έχει νεκρωμένο το μυαλό του, ο οποίος βρίσκεται ενώπιον μιας τεράστιας ανοιχτής μυρμηγκοφωλιάς, όπου οι κάτοικοι και συγκάτοικοί της συμπεριφέρονται σαν να μην συμβαίνει απολύτως τίποτα και κινούνται δίχως σκοπό και προορισμό, έρμαια του οποιουδήποτε ενστίκτου, το οποίο τους δείχνει το δρόμο και τους οδηγεί όπου εκείνο ορίζει. Η επικοινωνία μεταξύ τους θυμίζει καταστάσεις σπασμένου τηλεφώνου, αν και αυτή, πολλές φορές, είναι απούσα από την καθημερινότητα. Ανάμεσα στα μιλιούνια των μελισσών, οι οποίες ούτε για τη φωλιά τους ενδιαφέρονται, ούτε για το νέκταρ από τα λουλούδια, ούτε καν για τους περαστικούς, περιφέρονται κάποιοι παρατηρητές του κενού. Αν και το τοπίο δείχνει να είναι εν κινήσει, η πραγματικότητα μας πληροφορεί για το αντίθετο.
Οι προαναφερθέντες παρατηρητές κάποτε αναλογίζονται ότι ίσως το τραγικότερο σημείο αυτής της κατάστασης, στο πλαίσιο της εξαπάτησης των αισθήσεών μας, είναι το γεγονός ότι υπάρχουν τόσο όμορφα και θελκτικότατα τοπίά, τα οποία απομακρύνονται από τη συνείδηση των περισσοτέρων, ακόμη και αν τα έχουν χιλιοπερπατήσει. Λίγες, ενδεικτικές, πάντοτε προτάσεις γίνονται για περίπατο, ώστε να θεωρείται οτι ψυχή και σώμα λειτουργούν αρμονικά και ο άνθρωπος ευχαριστιέται το κάθε του βήμα. Η αρχή γίνεται με τη Νέα Παραλία στη Θεσσαλονίκη. Από την αρχή του λιμανιού, μέχρι το Μέγαρο Μουσικής, όλος αυτός ο χώρος με τα ιδιαίτερα πάρκα, το Λευκό Πύργο, τις Ομπρελίτσες, το Φεγγαράκι και τον ποδηλατόδρομο αποτελεί μιαν ιδανική διαδρομή με τα πόδια, όλες τις ώρες της ημέρας, προκειμένου να φτιάξει η διάθεση.
Ο επόμενός μας σταθμός είναι η Πλατεία Ηρώων στη Σαλαμίνα Αττικής. Αλλη μια παραθαλάσσια διαδρομή, με έναρξη το μνημείο του Καραϊσκάκη και άλλων πεσόντων σε διάφορες μάχες, η οποία υπόσχεται χαλάρωση, ηρεμία και διασκέδαση με τα διάφορα μαγαζάκια να δίνουν την ευκαιρία στον περιπατητή να ξαποστάσει για λίγο και να σβήσει τη δίψα του ή να κορέσει την πείνα του όπως εκείνος επιθυμεί, με θέα το Σαρωνικο Κόλπο.
Προχωρώντας σε πιο χερσαία τμήματα μεταφερόμαστε στο Μοναστηράκι, μια από τις πιο γνωστές συνοικίες της Αθήνας, με τα ερείπια της βιβλιοθήκης του Αδριανού, την αρχαία Αγορά, τη Στοά του Αττάλου και φυσικά την υπαίθρια αγορά, όπου ο χρόνος παύει να έχει οποιαδήποτε σημασία και όλα τα παλαιοβιβλιοπωλεία και τα καταστήματα με τα διάφορα παραδοσιακά προϊόντα φωνάζουν το όνομά σου.
Τέλος, το ταξίδι της περιπλάνησης κλείνει με μια επίσκεψη στο Δασύλλιο της Πάτρας, κοντά στο κέντρο της πόλης, στο χαμηλό λόφο Εσχατοβούνι, με το Ρωμαϊκό Υδραγωγείο να δεσπόζει προς στον Πατραϊκό Κόλπο.
Ενας περίπατος μπορεί να είναι ωφέλιμος από πολλές απόψεις για εμάς. Ας μην του γυρνάμε την πλάτη. Ας τον βάλουμε δυναμικά στη ζωή μας, προκειμένου να δώσουμε και σε αυτήν ένα ιδιαίτερο νόημα.
Γρηγόρης Χατζηλαμπρινός