Παγκόσμια Ημέρα για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία: μία αναδρομή στο ατύχημα του Chernobyl και στην σημασία της Εργατικής Πρωτομαγιάς

Η 28η Απριλίου καθιερώθηκε από το συνδικαλιστικό σωματείο των δημοσίων υπαλλήλων του Καναδά ως Παγκόσμια Ημέρα για την Υγεία και την Ασφάλεια των Εργατών, μία ημερομηνία που δεν επιλέχθηκε τυχαία αφού συμπίπτει εσκεμμένα με τη Διεθνή Ημέρα Μνήμης Εργατών, που εορτάζεται την ίδια ημερομηνία από το 1984. Η ταύτιση των δύο αυτών ημερών τιμά τους νεκρούς των εργατικών ατυχημάτων και με απόφαση της Διεθνούς Οργάνωσης της Εργασίας του ΟΗΕ μπήκε στο “βιβλίο” των Παγκόσμιων Ημερών το 2001 για να διευρύνει το περιεχόμενο της πρώτης.

Καθόλου τυχαίο δεν είναι και η επίσημη αργία της Πρωτομαγιάς λίγες ημέρες αργότερα η οποία περισσότερο από όλα έχει να κάνει με τις συνθήκες και τις βάναυσες ώρες εργασίας όλων των υπαλλήλων και εργαζομένων της Αμερικής που ξεσηκώθηκαν το 1886 στο μεγαλύτερο βιομηχανικό τότε κέντρο των ΗΠΑ, το Σικάγο.

400 χιλιάδες ήταν ο αριθμός των εργατών που μαζί με τις οικογένειές τους συμμετείχαν εκείνο το Σάββατο του 1886 στις διαδηλώσεις του Σικάγου με το σύνθημα «8 ώρες δουλειά, 8 ώρες ανάπαυση, 8 ώρες ύπνο». Οι ειρηνικές συνθήκες κράτησαν λίγο αφού οι αστυνομικές δυνάμεις από 1350 άτομα ξεκινούν με αφορμή μία βόμβα να πυροβολούν τους διαδηλωτές οδηγώντας σε θάνατο 8 συναδέλφους και 4 άτομα από το πλήθος. Χιλιάδες ήταν οι τραυματίες αλλά και οι συλλήψεις. Από τους συλληφθέντες 4 ήταν αυτοί που δικάστηκαν με την απόφαση της θανατικής ποινής ενώ ένας από αυτούς αφαίρεσε μόνος του τη ζωή του στη φυλακή. Τα γεγονότα της δίκης έκαναν το γύρο του κόσμου ταχύτατα και κάπως έτσι η 1η Μαΐου καθιερώθηκε ως εργατική εορτή.

Στην Ελλάδα η πρώτη συγκέντρωση τέτοιου τύπου γίνεται το 1892 από τον Σοσιαλιστικό Σύλλογο του Καλλέργη ενώ το 1936 ξεσηκώνονται οι καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης απαιτώντας τα αντίστοιχα δικαιώματά τους, μία εξέγερση που δυστυχώς μέτρησε 12 νεκρούς εργάτες και 300 τραυματίες.

Κανένας ξεσηκωμός στην ιστορία δεν έμεινε άθικτος από το αίμα των διαδηλωτών, άλλωστε οι θυσίες και οι απώλειες είναι το αναγκαίο κακό στην απόκτηση κάθε αγαθού αλλά όταν το αίμα αυτό προέρχεται από εργατικό ατύχημα τότε “ξεβγάζεται” πολύ πιο δύσκολα… Δεν αναφέρομαι βέβαια σε τίποτε άλλο από τη γνωστή καταστροφή πυρηνικού εργοστασίου στο Chernobyl της Ουκρανίας.

chernobyl1.freeminds

Φαίνεται πως οι τελευταίες μέρες του Απριλίου στιγματίστηκαν στο χρόνο με το αίμα εργατών από όλο τον κόσμο για διαφορετικούς λόγους αλλά θρηνώντας σε όλες τις περιπτώσεις ανθρώπινες ζωές. Δεν θα μπορούσε λοιπόν, να μην αναφερθεί και η 26η Απριλίου του 1986 όταν οι εργάτες του «Βλαντιμίρ Ίλιτς Λένιν» στο Chernobyl άρχισαν το προγραμματισμένο πείραμα στο εργοστάσιο, που αποσκοπούσε στον έλεγχο των συστημάτων ασφαλείας των αντιδραστήρων του.

Για την επίτευξη του πειράματος αυτού ο 4ος αντιδραστήρας αφέθηκε να λειτουργήσει ανεξάρτητος χωρίς τα αυτόματα συστήματα ρύθμισης του εργοστασίου, χρησιμοποιώντας ωστόσο μόνο το 7% της ισχύος του, το οποίο φάνηκε παραπάνω από αρκετό για να σκοτώσει 25 χιλιάδες ανθρώπους στα επόμενα δύο χρόνια που ακολούθησαν. Τα ξημερώματα της 26ης Απριλίου η αλυσιδωτή αντίδραση του πυρηνικού αντιδραστήρα προκάλεσε αλλεπάλληλες εκρήξεις με τα πυρηνικά απόβλητα να απελευθερώνουν την τοξικότητά τους στο περιβάλλον για τις επόμενες δέκα ημέρες.

tsernompil2.freeminds

Η ποσότητα των ραδιενεργών σωματιδίων αντιστοιχεί, σύμφωνα με τους ερευνητές, σε 200 βόμβες της Χιροσίμα οι οποίες απλώθηκαν σε όλη την Ευρώπη μέχρι και τον Βόρειο Πόλο. Κανένας δεν ανέφερε ποτέ δημόσια τα ακριβή αίτια του ατυχήματος ενώ για την αποκατάσταση του εργοστασίου, η οποία δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, έχασαν τη ζωή τους πολλοί ακόμα στρατιώτες από Ουκρανία, Ρωσία και Λευκορωσία. Τελικά με διεθνείς παρεμβάσεις το πυρηνικό εργοστάσιο έκλεισε οριστικά το 2000. Οι απώλειες ήταν πολύ περισσότερες διότι εκτός από τα θύματα που θρηνούνται μέχρι σήμερα, οι μολυσμένες εκτάσεις και ζώνες αγγίζουν τα 150 χιλιάδες χιλιόμετρα, δηλαδή το ½ μίας Ιταλίας. Φαίνονται και παρακάτω χρωματισμένες όλες οι μολυσμένες περιοχές.

Chernobyl_radiation_map_freeminds

Δυστυχώς η σημερινή Παγκόσμια Ημέρα δεν μπορεί να μας θυμίσει τίποτε άλλο αλλά τις χιλιάδες ζωές που χάθηκαν είτε παλεύοντας για ένα καλύτερο αύριο είτε προσπαθώντας να βγάλουν το ψωμί τους μέσα σε αντίξοες συνθήκες καθημερινότητας. Η Βιομηχανοποίηση από τις αρχές του 1870 που άρχισε να εντατικοποιείται όχι μόνο δεν εμπόδισε την παρακμή που ήθελαν οι τότε ηγέτες μας αλλά καταστρέφει σιγά σιγά κάθε αγαθό της φύσης και της γης μας.

Γιατί όταν η εξουσία περνά από τα χέρια των ιδιοκτητών γης σε εκείνους που κατέχουν τα εργοστάσια, τα ορυχεία και τα χυτήρια όλα τα επόμενα δυσάρεστα γεγονότα είναι κάτι παραπάνω από αναμενόμενα…

ΒΟΥΛΑ Κ.

Leave a Reply