“Το απέραντο γαλάζιο. Οι ομορφιές της πατρίδας μας. Θάλασσα καταγάλανη. Βαρκούλες αρμενίζουν. Όνειρο καλοκαιρινό. Εκεί στην αμμουδιά πλάθονται όνειρα από πετραδάκια, νερό, φύκια.. Στην άμμο χτίζονται παλάτια και ζωγραφίζονται ονόματα, καρδιές, κοχύλια, σημαιάκια.. Ο παράδεισος είναι εδώ. Είναι τώρα. Κάτω από τον ήλιο, την ώρα που τα πόδια βυθίζονται στην άμμο, την ώρα που κάθε σπιθαμή του σώματος σκεπάζεται από νερό, την ώρα που το βλέμμα χάνεται στην απεραντοσύνη του κόσμου, στην απεραντοσύνη της πλανεύτρας θάλασσας που μάγευε και θα συνεχίζει στους αιώνες να μαγεύει με το τραγούδι των Σειρήνων ναυτικούς και μη..” Γκασνάκη Άννα
“Οι άνθρωποι μπορούν πάντα να χωριστούν σε δύο κατηγορίες. Ανάλογα τη διάθεση και το θέμα συζήτησης. Αυτοί που βλέπουν τηλεόραση κι αυτοί που δε βλέπουν τηλεόραση. Αυτοί που τους αρέσει ο Frank Sinatra κι αυτοί που δεν τους αρέσει. Αυτοί που τρώνε μακαρόνια κι αυτοί που δεν τρώνε (καλά ποιος δεν τρώει μακαρόνια;). Ε είναι αυτοί που τους αρέσουν τα πράσινα νερά στη θάλασσα κι αυτοί που τους αρέσουν τα μπλε. Και ποτέ δεν κατάλαβα αυτούς που τους αρέσουν τα μπλε. Δηλαδή έχεις μπροστά σου μια παραλία με γαλαζοπράσινα νερά. Λες και είσαι στις Σεϋχέλλες ή στα Μπόρα-Μπόρα κι εσύ προτιμάς μια βαθιά μπλε θάλασσα που στο ένα μέτρο δεν πατάς και νομίζεις θα πεταχτεί καρχαρίας όσο κι αν η λογική σου λέει πως δεν έχουμε καρχαρίες. Ε όχι.
Ένας καλοκαιρινός προβληματισμός.” Σταυρούλα Κουλίτση
“Εκεί που η γαλήνη και η ηρεμία συναντιούνται, ένα καράβι φορτωμένο με όνειρα και σκέψεις είναι έτοιμο να σαλπάρει σε μέρη άγνωστα, σε μερη ονειρεμένα. Να ναι το μέλλον μας που έρχεται; ” Μαρία Φιωτάκη
Κώστας Βάρναλης, [Να σ’ αγναντεύω θάλασσα]
Να σ’ αγναντεύω, θάλασσα,
να μη χορταίνω απ’ το βουνό ψηλά
στρωτή και καταγάλανη και μέσα να πλουταίνω
απ’ τα μαλάματά σου τα πολλά.
Να ναι χινοπωριάτικον απομεσήμερο,
όντας μετ’ άξαφνη νεροποντή
χυμάει μες απ’ τα σύννεφα θαμπωτικά γελώντας
ήλιος χωρίς μαντύ.
Να ταξιδεύουν στον αγέρα τα νησάκια,
οι κάβοι, τ’ ακρόγιαλα σαν μεταξένιοι αχνοί
και με τους γλάρους συνοδιά κάποτ’ ένα καράβι
ν’ ανοίγουν να το παίρνουν οι ουρανοί.