Τα ταξίδια μας έχουμε μάθει να τα χωράμε σε μικρές ή μεγάλες βαλίτσες, να τα συνδυάζουμε με χαμόγελα και αποχαιρετισμούς, με απομακρυσμένους προορισμούς και κενές θέσεις άγνωστων συνοδοιπόρων.
Πολλές φορές όμως τα σημαντικότερα ταξίδια συμβαίνουν μέσα από τις λέξεις, διαβάζοντας σκέψεις ανθρώπων, χωρίς καμία πρακτική μετακίνηση, ένα ταξίδι στο τώρα με μόνο επιβάτη εσένα, ένα δώρο από σένα για σένα.
Λέξεις και ιδέες ανθρώπων ικανές κάνουν όλες τις επερχόμενες εσωτερικές ‘πτήσεις’ σημαντικότερες.
Σίγουρα έχεις πιάσει τον εαυτό σου να αναμένεις, να αναμένεις να τελειωσει η χαοτική κατάσταση του τώρα που μπορεί να ακούει στο όνομα πανεπιστήμιο, μεταπτυχιακό εξετάσεις κάθε είδους ή ίσως μια προαγωγή στη δουλειά, η εύρεση του ιδανικού συντρόφου, ή η δημιουργία μιας οικογένειας…
Θα έχεις πιάσει τον εαυτό σου να φαντάζεται πώς όλα θα μπουν σε μία τάξη σε μία επερχόμενη κατάσταση, το επόμενο σαββατοκύριακο ή το καλοκαίρι πού για τους πιο αισιόδοξους είναι πιο κοντά από όσο φαντάζει.
Πάντα τρέχουμε, βιαζόμαστε, ορίζουμε μια νοητή γραμμή κάπου στο πέρας του χρόνου, το ονομάζουμε μέλλον και θεωρούμε πως τότε θα είναι η κατάλληλη στιγμή να είμαστε ευτυχισμένοι, πως τότε θα έχουμε βάλει τις υποχρεώσεις μας σε μια σειρά.
Σε κάθε όμως επόμενο στάδιο της ζωής μας, με κάθε στόχο που κατάφερε να επιτευχθεί προκύπτουν καινούργιες ανησυχίες, καινούργια ’θέλω’ πλαισιωμένα απο πρέπει.
Η μόνη λύση για να ευχαριστηθούμε και να ζήσουμε την πραγματικότητα είναι να συμβαδίσουμε και να αποδεχτούμε την χαοτική κατάσταση της κάθε μας στιγμής.
Να αναλώσουμε την ζωή όπως μας συμβουλευει ο Ζαρατούστρας και να μετατρέψουμε το ‘ ΄έτσι συνέβει ¨ σε ‘ έτσι θέλησα εγώ να συμβεί ‘ .
Το να συνειδητοποιούμε την μοναδικότητα της κάθε στιγμής είναι μια διαρκής και πολλές φορές δύσκολη διαδικασία, μας παρασύρει η σιγουριά της ύπαρξης του μέλλοντος και ποντάρουμε τις ελπίδες της ευτυχίας μας σε αυτό.
Η ευτυχία όμως δεν είναι μια διαρκής κατάσταση, είναι στιγμές, είναι το μοίρασμα της αγάπης μας στους συνανθρώπους μας, είναι ένα χαμόγελο στους άγνωστους περαστικούς, είναι τα ανείπωτα μπράβο που έχει ανάγκη ο εαυτός μας να ακούει στο τέλος της ημέρας για όλα τα μικρά ή μεγάλα που κατάφερε και για όλα αυτα που δεν μπόρεσε να επιτύχει αλλά τόλμησε να ονειρευτεί.
Το αύριο είναι πάντα πιο κοντά από όσο φανταζόμαστε και η ευτυχία θα είναι πάντα πιο μακριά αν συνεχίσουμε να την αναβάλουμε για αυτό..
Η ζωή είναι το τώρα, το χαοτικό, αγχωτικό και μεγαλειώδες τώρα…μην το αφήνεις για αύριο!
Πακέταρε το κουράγιο και την ελπίδα σου και ταξίδεψε όσο βαθύτερα μπορείς στην ευτυχία του τώρα…Ξεκίνα με ένα μεγάλο χαμόγελο μπροστά στο καθρέφτη σου, ένα μπράβο για όλα αυτά που έχεις καταφέρει και θέτωντας βήμα βήμα τους στόχους του αύριο…
Επίκουρος: Μην χαλάς αυτό που έχεις ποθωντας αυτό που δεν έχεις. Να θυμάσαι ότι αυτό που τώρα έχεις, ήταν κάποτε το πρώτο μεταξύ των όσων ποθούσες να έχεις.
Γεννηθήκαμε μία φορά και δεν γίνεται να γεννηθούμε και δεύτερη. Εσύ όμως, ενώ δεν εξουσιάζεις το αύριο, αναβάλλεις την ευτυχία για αργότερα. Και η ζωή κυλά με αναβολές, και φτάνει το τέλος γεμάτο αναβολές…
(Επίκουρος,Επιστολή προς Μενοικέα, περί ευτυχίας, Εκδόσεις ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ,Απρίλιος 2001.)
Δ.Τ