«Να κοιτάς τους τοίχους… λένε πάντα την αλήθεια…»
Βρίσκονται εκεί… Ξεφυτρώνουν στις πιο μυστηριώδεις ή πολυσύχναστες γωνιές της πόλης, σε πολυώροφες οικοδομές και μισογκρεμισμένα κτίρια, σε γήπεδα και αμφιθέατρα, σε πλατείες και αλάνες. Πάντα εκεί, ακλόνητα και σταθερά σε έναν αεικίνητο κόσμο. Η παρουσία τους εντυπωσιάζει, ξενίζει, γοητεύει, προκαλεί.
Συνθήματα, ποιήματα, τραγούδια ή αποφθέγματα, χαραγμένα σε κάθε είδους επιφάνεια. Δεν πρόκειται απλώς για λέξεις τοποθετημένες στη σειρά, αλλά για αποστάγματα της μνήμης και της φαντασίας. Τα νοήματα τους ποικίλα, βουτηγμένα μέχρι το λαιμό στη ρευστή ανθρώπινη εμπειρία. Οι τοίχοι είναι φορτωμένοι με μηνύματα αγάπης και επανάστασης, πολιτικής διαμαρτυρίας, κοινωνικής κατακραυγής, απελπισίας και δύναμης.
Οι εμπνευστές τους, καινοτόμοι και δημιουργικοί, ονειροπόλοι και επαναστάτες, μα πάνω απ’ όλα ελεύθεροι, μεταδίδουν τις δικές τους εμπειρίες από τη ζωή. Συχνά, κατακρίνουν τα κακώς κείμενα της επικαιρότητας, τη ξενοφοβία και τον ρατσισμό, ενώ άλλοτε μας υπενθυμίζουν τη χαμένη μας ανθρωπιά, κινητοποιώντας παράλληλα τη σκέψη μας. Απαράβατος κανόνας των δημιουργών είναι η ανωνυμία, αν και πολλοί από αυτούς αφήνουν πλάι στο μήνυμα τους διακριτικά την παρουσία τους με σύμβολα ή εφευρετικά ψευδώνυμα. Αυτή ακριβώς η ανωνυμία επιτρέπει μια μυστηριακή και διαχρονική επικοινωνία με τους αποδέκτες. Το μήνυμα είναι δυνατόν να απευθύνεται αποκλειστικά σε ένα συγκεκριμένο άτομο ή σε μια κοινωνική ομάδα, ο απλός διαβάτης, όμως, μπορεί να ταυτιστεί νε το περιεχόμενο τους.
Χωρίς αμφιβολία, τα συνθήματα των τοίχων αποτελούν μια μορφή καλλιτεχνικής έκφρασης. Το ταλέντο, η μαεστρία και η πρωτοτυπία που τα χαρακτηρίζει κάλλιστα μπορεί να συγκριθεί με τις ιδιότητες των εμπνευστών της μοντέρνας τέχνης. Πολλές φορές μάλιστα συνοδεύονται από ανάλογα σκίτσα και γκράφιτι διαφόρων τύπων που δίνουν πνοή στο μουντό χρώμα των μεγαλουπόλεων. Πάνω απ’ όλα, θεωρούνται σύμβολα του αυθορμητισμού και της αγωνιστικότητας, που αντιστέκονται στο χρόνο, όπως άλλωστε και όλα τα έργα τέχνης.
Η ποίηση στους δρόμους
Χωρίς αμφιβολία, όπου υπάρχει ζωή, υπάρχει και ποίηση. Πολλά από τα συνθήματα αγγίζουν τα όρια του ποιητικού λόγου και αποκαλύπτουν τις πληγές της ψυχής ή το υπαρξιακό άγχος που κατακλύζει το σύγχρονο άνθρωπο.
Την ίδια στιγμή, στίχοι διάσημων ποιημάτων και τραγουδιών κρέμονται μετέωροι στους τοίχους, αποδεικνύοντας πως η γενιά μας αφομοιώνει καλύτερα τη λογοτεχνία με βιωματικό τρόπο, παρά μέσα από τις απρόσωπες αίθουσες διδασκαλίας. Σολωμός, Σεφέρης και Ελύτης, Ρίτσος , Λειβαδίτης, Καβάφης και Χριστιανόπουλος, Γώγου, Σαχτούρης και πολλοί άλλοι σημαντικοί εκπρόσωποι της λογοτεχνίας δανείζουν τις ποιητικές τους φωνές και αποτελούν πηγή έμπνευσης για τους νεώτερους.
Να κοιτάς τους τοίχους, λοιπόν. Πολλές φορές αποκαλύπτουν περισσότερα για τον παλμό της κάθε εποχής από τα όλο και συχνότερα σφραγισμένα χείλη. Οι τοίχοι λένε την αλήθεια που όλοι επιμελώς προσπαθούν να αποκρύψουν. Και πού ξέρεις; Ίσως κάποιο μήνυμα έχει γραφεί και για σένα…
Ρία Ροροπούλου
[Ευχαριστούμε θερμά το μπλοκ «Συνθήματα σε τοίχους» για την ευγενική παροχή του υλικού]
Site: http://synthimata-se-toixous.blogspot.gr/
Facebook page: https://www.facebook.com/SynthemataSeToichous/?fref=ts