Ανάμεσα σε φίλους, ποτά και δυνατή μουσική ξαφνικά τον βλέπεις …και σα να χάνεται ο κόσμος, όπως και την πρώτη φορά που τον είδες. Χαμογελάς και απλά προσπαθείς να ηρεμήσεις τους παλμούς της καρδιάς σου και να κανείς τα χέρια σου να σταματήσουν να τρέμουν. Μπερδεύεις μέρες, ημερομηνίες, πάει καιρός από τότε που τον είδες για τελευταία φορά. Όμως είναι εδώ απέναντι σου και νιώθεις πάλι αυτή την γλυκιά ταραχή που σε σηκώνει και σε γονατίζει την ίδια στιγμή.
Σου φαίνεται αιώνας..
Πόνεσες ,θύμωσες, έκλαψες… Σαν κάθε τρελός έρωτας που σέβεται τον εαυτό του είπες χιλιάδες φορές πως αυτή θα είναι η τελευταία φόρα (και φυσικά δεν ήταν) και βούρκωσες στο για να σε εκδικηθώ και ας μην ακούς Μητροπάνο..Όμως ήρθε η στιγμή που σηκώθηκες και στάθηκες στα πόδια σου… Σταμάτησες να τον σκέφτεσαι κάθε λεπτό της ώρας και να τον ψάχνεις δίπλα σου σε ότι αστείο ακούς, απλά για να γελάσετε μαζί.. .Ξύπνησες ένα πρωί και το θόλωμα είχε φύγει από τα μάτια σου και η μέρα φαινόταν πιο λαμπερή και σκέφτηκες «σε ξεπέρασα, αλήθεια σε ξεπέρασα….».
Και τώρα είναι απέναντι σου και ταράζεσαι. χωρίς να σημαίνει απόλυτα έρωτας. Απλά κάποιοι άνθρωποι έρχονται στη ζωή σου και την σημαδεύουν. Δεν έχει σημασία αν ζήσατε ή όχι μαζί ,αν είναι ένας ανεκπλήρωτος έρωτας, αν ήταν μια μικρή ή μια μεγάλη σχέση, αν είχε κακό τέλος, αν άξιζε ή όχι… θα είναι πάντα αυτός και αν το πάντα σου φαίνεται «μεγάλο» και σε τρομάζει σου απαντώ με αγαπημένο απόσπασμα.
<θα μ’ αγαπάς για πάντα?>
Δίσταζα να πάρω τέτοια ευθύνη και να απαντήσω σε μια τόσο σοβαρή ερώτηση..
<πες ναι βρε κουτέ, το πάντα είναι το τώρα…>
Σε πλησιάζει και ανακτάς λίγο από τον χαμένο σου έλεγχο.. μέσα σε λίγα λεπτά ερωτήσεις που μένουν μισές και τα νέα σας. Συνεχίζεις το ποτό σου, χαμογελάς και επαναλαμβάνεις ρυθμικά από μέσα σου, σε ξεπέρασα, αλήθεια σε ξεπέρασα!!!!
Κυψέλη