Το σπίτι με τις ροδιές…

Ο Ιρλανδός μυθιστοριογράφος, θεατρικός συγγραφέας, αλλά και κριτικός της βικτοριανής εποχής. Ο πιο αναγνωρίσιμος καλλιτέχνης εκείνης της εποχής, αντισυμβατικός και ιδιοφυής που γεύτηκε αφενός την κολακεία και την τεράστια φήμη, αλλά αφετέρου την συκοφάντηση, τη φυλακή, την εξορία…τα δύο απόλυτα άκρα.

Όσκαρ Φίνγκαλ Ο’Φλάχερτι Ουίλς Ουάιλντ

Ένα βιβλίο ξεχασμένο στο παιδικό μου δωμάτιο ήταν απλά η αφορμή για να μπω στον κόσμο του. Το σπίτι με τις ροδιές….Τίτλος περίεργος, μη κατατοπιστικός και ίσως μη ελκυστικός…Ένα βιβλίο με παραμύθια για παιδιά και εφήβους…μαγευτικά παραμύθια που δείχνουν τον κόσμο μέσα από το πρίσμα της αλληγορίας, του συμβολισμού, της ποίησης… Ωστόσο,  Ο ίδιος ο Γουάιλντ υποστήριζε πως “είναι δεν είναι ιστορίες για παιδιά, αλλά για παιδικές ψυχές, από οχτώ ως ογδόντα χρονών”. Και παρόλο που “δοκίμαζε” κάθε ιστορία διαβάζοντάς την στα παιδιά του, φαίνεται πως είχε δίκιο. Εγώ τουλάχιστον, συμφωνώ απόλυτα Η αγέραστη γοητεία του Ευτυχισμένου Πρίγκιπα και του Εγωιστή Γίγαντα, και η μαγική έλξη που ασκούν σε μικρούς και μεγάλους εδώ και έναν αιώνα, τους κατατάσσουν επάξια στο πάνθεο των παραμυθένιων ηρώων που υμνούν, με τον δικό τους τρόπο, την εξαθλίωση και το μεγαλείο του Ανθρώπου.

Αν και αυτά τα δύο παραμύθια είναι τα πιο γνωστά εγώ γοητεύτηκα από το “Νεαρό Βασιλιά” ένα παραμύθι με σύγχρονο απόηχο το διάβαζα και αμέσως σύγκρινα τους δικού μας “βασιλιάδες”. Βλέπεις όταν ζεις σε μια εποχή κρίσης το θέμα των βασιλιάδων και της εξουσίας είναι πρωτεύον. Λέει λοιπόν, ο Βασιλιάς  “Πάρτε αυτά τα πράγματα από εδώ και κρύψτε τα. Αν και είναι μέρα της στέψης μου δε θα τα φορέσω,. Γιατί αυτό το φόρεμα το ύφανε ο Αργαλειός της Θλίψης και τα χλωμά χέρια του Πόνου. Υπάρχει Αίμα στην καρδιά του Ρουμπινιού και θάνατος στην καρδιά του μαργαριταριού….
και τους διηγήθηκε τα τρία όνειρα…..” Τελειώνοντας το παραμύθι αυτό αναρωτιόμουν, γιατί δε διδάσκεται σαν πρώτο μάθημα στα τμήματα Πολιτικών Επιστημών, στη Βουλή…;;
Μήπως τελικά εμείς οι μεγάλοι πρέπει να αρχίζουμε να διαβάζουμε μονάχα παραμύθια, μήπως και αλλάξουμε τον κόσμο που ζούμε;;;;

Διαβάστε τα παραμύθια και ίσως τότε να κατανοήσετε τα αλλόκοτα λόγια μου λίγο παραπάνω,  ίσως και να ταυτιστίτε μαζί μου.. Για αρχή ακούστε τα δύο παρακάτω παραμύθια και μετά ελπίζω να διαβάσετε και ολόκληρο το βιβλίο..

Το αστερόπαιδο

 Ο Ευτυχισμένος Πρίγκηπας

 Τέλος, σας παραθέτω έναν προβληματισμό του, έναν διαχρονικό και κλασικό προβληματισμό.. «Αλλά ποια είναι η διαφορά μεταξύ της λογοτεχνίας και της δημοσιογραφίας…; Η δημοσιογραφία δεν μπορεί να διαβαστεί και η λογοτεχνία δεν διαβάζεται. Αυτό είναι όλο»

Αλεξάνδρα

Leave a Reply