Τελικά δε γίνεται να βαρεθείς τον Πασχαλίδη

π1

 

Τέλη Νοεμβρίου κυκλοφόρησε η ζωντανή ηχογράφηση από τς καλοκαιρινές εμφανίσεις του Μίλτιάδη Πασχαλίδη για τα 20 χρόνια παρουσίας του στο τραγούδι. Δεν είχα ιδέα για την ύπαρξη του δίσκου μέχρι να ακούσω ένα τραγούδι στο ραδιόφωνο και να μπώ στη διαδικασία να το ψάξω.

Το καλοκαίρι δεν είχα πάει στα live, γενικώς αυτά τα επετειακά ποτέ δεν μου γέμισαν το μάτι. Πολλοί καλεσμένοι να ανεβοκατεβαίνουν στη σκηνή και μεγάλη πιθανότητα να ακουστούν μόνο τα πολύ κλασικά τραγούδια του εκάστοτε καλλιτέχνη – κάτι που ούτως ή άλλως δεν μου αρέσει. Επιπλέον, τον Πασχαλίδη τον έχω δει τόσες φορές που δεν πίστευα ότι η συγκεκριμένη συναυλία θα μου προσέφερε κάτι περισσότερο, μάλλον το αντίθετο. Σήμερα λοιπόν που άκουσα το διπλό CD από αυτή τη συναυλία αποδεικνύεται ότι έκανα λάθος. Θυμήθηκα τραγούδια τα οποία είχα πολύ καιρό να ακούσω-σχεδόν είχα ξεχάσει. Πολύ καλός ο ήχος, οι ενορχηστρώσεις και οι συνεργασίες. Με τόσες μεγάλες φωνές πως να μην έιναι  άλλωστε. Πάνω από όλα μοναδικός ο ίδιος ο Μίλτος, του οποίου τη φωνή δεν νομίζω ότι θα αγγίξει ποτέ ο χρόνος. Αναλλοίωτη από το ξεκίνημα μέχρι τώρα, καθαρή, αληθινή.

 

π2

 

Πόλυ καλές στιγμές του δίσκου τα δύο πιο πρόσφατα τραγόυδια του ” Τα τραγούδια μια σταλιά” (σε στίχους του Οδυσσέα Ιωάννου) και “Ξημερώματα” (από την πρόσφατη δουλειά των Λάκη Παπαδόπουλο και Άκο Δασκαλόπουλο αφιερωμένη στο Νίκο Ξυλούρη).
Οι συμμετοχές φίλων πολλές. Από αναμενόμενες  (Λ.Μαχαιρίτσας, Μ.Στόκας, Β.Παπακωνταντίνου) μέχρι ευχάριστες εκπλήξεις (Μιρέλα Παχού, Σπύρος Γραμμενος, Σ.Σιόλας, Γ.Χαρούλης). Εξαιρετικές οι επίλογες κομματιών όπως ο “Τυμβορύχος” και το “Όσο κρατάει ένας καφές” με μια υπέροχη Γιώτα Νέγκα. Επιβλητικές επίσης οι παρουσίες των Θ.Μικρούτσικου και Ν. Μαυρουδή, αν και αυτό είναι μάλλον κάτι που όσοι είχαν την τύχη να βρεθούν στις συναυλίες αυτές θα το γνωρίζουν καλύτερα.

Το live είναι κάτι που δύσκολα αποτυπώνεται σε απλό/σκέτο ήχο. Δύσκολα σου βγάζει συναίσθημα. Το συγκεκριμένο όμως είναι τόσο καλά δουλεμένο που μπορεί να κάνει όποιον δεν βρέθηκε το καλοκαίρι στο Θέτρο Βράχων να σκεφτεί “κρίμα”. Κι αυτό είναι μια τεράστια κατάκτηση. Σας το λέω όντας ένας άνθρωπος που ακούει πάντα τις studio εκτελέσεις. Πάντα. Τα κριτήρια μου για τις live εμφανίσεις είναι αρκετά αυστηρά, μαθημένη από Θανάση και Σωκράτη. Ο Πασχαλίδης, όμως, κατάφερε να με πείσει να ακούσω αυτό το δίσκο δύο συνεχόμενες φορές.

 

π3

 

Σταυρούλα Κουλίτση