Η επιστροφή …

Η επιστροφή …

Και να λοιπόν που μετά από δέκα χρόνια φοιτητικής ζωής, καλοπέρασης, ξεγνοιασιάς, ανεξαρτησίας και ατελείωτων ξενυχτιών χωρίς να αναγκάζεσαι να  απαντάς σε ένα ακουστικό που ξεφωνίζει την ίδια μονότονη μαμαδίστικη ερώτηση στις τέσσερις τη νύχτα «Πού είσαι  τέτοια ώρα;» έρχεται η στιγμή που λόγω των συνθηκών αναγκάζεσαι να εγκαταλείψεις την πρωτεύουσα και να μαζέψεις τα μπογαλάκια σου για να επιστρέψεις στο πατρικό σου. Εκείνη τη στιγμή νιώθεις ότι ένα κεραμίδι από κάπου, κάπως, κάποτε πέφτει στο κεφάλι σου και εσύ δεν κρατάς ούτε καν ομπρέλα. Ουφ… και τώρα τι κάνω;;

Φαντάζομαι πως αυτή είναι μια κατάσταση που δεν την αντιμετώπισα μόνο εγώ αλλά και πολλοί άλλοι φοιτητές, που κυρίως λόγω της οικονομικής κρίσης,  αποφάσισαν με «βαριά καρδιά» να επιστρέψουν στα πατρικά τους σπίτια προκειμένου να μειωθούν τα έξοδα τους, να ανακουφίσουν οικονομικά τις οικογένειές τους και να αναζητήσουν επαγγελματική στέγη σε κάποια άλλη πόλη εκτός της πολυπληθής και «πολυάνεργης» πλέον Αθήνας αλλά τόσο μα τόσο πολύχρωμης και αβάσταχτα επιφορτισμένης με το χρέος της εκπλήρωσης των ονείρων μας. Read more

Η επιστροφή …

Η επιστροφή …

Και να λοιπόν που μετά από δέκα χρόνια φοιτητικής ζωής, καλοπέρασης, ξεγνοιασιάς, ανεξαρτησίας και ατελείωτων ξενυχτιών χωρίς να αναγκάζεσαι να  απαντάς σε ένα ακουστικό που ξεφωνίζει την ίδια μονότονη μαμαδίστικη ερώτηση στις τέσσερις τη νύχτα «Πού είσαι  τέτοια ώρα;» έρχεται η στιγμή που λόγω των συνθηκών αναγκάζεσαι να εγκαταλείψεις την πρωτεύουσα και να μαζέψεις τα μπογαλάκια σου για να επιστρέψεις στο πατρικό σου. Εκείνη τη στιγμή νιώθεις ότι ένα κεραμίδι από κάπου, κάπως, κάποτε πέφτει στο κεφάλι σου και εσύ δεν κρατάς ούτε καν ομπρέλα. Ουφ… και τώρα τι κάνω;;

Φαντάζομαι πως αυτή είναι μια κατάσταση που δεν την αντιμετώπισα μόνο εγώ αλλά και πολλοί άλλοι φοιτητές, που κυρίως λόγω της οικονομικής κρίσης,  αποφάσισαν με «βαριά καρδιά» να επιστρέψουν στα πατρικά τους σπίτια προκειμένου να μειωθούν τα έξοδα τους, να ανακουφίσουν οικονομικά τις οικογένειές τους και να αναζητήσουν επαγγελματική στέγη σε κάποια άλλη πόλη εκτός της πολυπληθής και «πολυάνεργης» πλέον Αθήνας αλλά τόσο μα τόσο πολύχρωμης και αβάσταχτα επιφορτισμένης με το χρέος της εκπλήρωσης των ονείρων μας. Read more

άλλη μια φάση ζωής…

άλλη μια φάση ζωής…

Τέσσερα χρόνια φοιτητικής ζωής κλείστηκαν σε βαλίτσες, αγκαλιές δοθηκαν, δάκρυα κύλησαν και ένα ωραίο πρωινό έφυγα. Eπόμενη σκηνή, πίσω στο σπίτι, δωμάτιο παιδικών και εφηβικών χρόνων. Oι αφίσες πρέπει να φύγουν…

Μαζέυτηκαν πολλά. Eνα ένα να συνηθίζω..αρχικά είναι οι φίλοι μου που έβαλα αναμεσά μας τόσα χιλιόμετρα. Tο χειροκρότημα στον κύριο Γκράχαμ Μπελ. Έγινε το τηλέφωνο προέκταση μου… έπειτα μου λείπει εκείνη η αίσθηση ελευθερίας που σου δίνει το δικό σου σπίτι.. οι στιγμές που θέλω να γυρίσω σπίτι και να βάλω την μουσική στο τέρμα, που θέλω να με βρεί το ξημέρωμα να βλέπω τηλεόραση, να γράφω, να διαβάζω και να μην με ενοχλήσει, να μην μου μιλήσει κανένας.. να μην κάνω τίποτα..αν ακούσω άλλη μια φορά «φάε κάτι παιδί μου,έρεψες.» Θα αρχίσω να ανυσηχώ σοβαρά πως πρωταγωνιστώ σε παραμύθι των αδερφών Γκριμ, είμαι ο χανς και η μάνα μου θέλει να με σφάξει στο τέλος του μήνα σαν άλλη κακιά μάγισσα….ας μην επεκταθώ καλύτερα για φλερτ, ερωτές, νέες γνωριμίες.. Εδω αγάπη μου δεν γυρίζονται παραμύθια. Εδώ γυρίζεται το no ….. and the village!! Read more

Αποφοίτηση

Αποφοίτηση

Ακόμα θυμάμαι εκείνη τη μέρα που εναγωνίως περίμενα τα αποτελέσματα των Πανελλαδικών Εξετάσεων στα τέλη Ιουνίου. Το προηγούμενο βράδυ ήμουν το μοναδικό άτομο της οικογένειας που δεν κοιμήθηκε καθόλου. Οι ώρες μέχρι το ξημέρωμα φαίνονταν να κυλάνε αργά. Μου ήταν αδύνατον να συγκεντρωθώ σε κάτι για να με πάρει ο ύπνος. Ούτε διάβασμα, ούτε μουσική. Μόνο στριφογύρισμα σαν ανεμοστρόβιλος το χειμώνα.

Όλοι σου έλεγαν,όταν άρχισες την προετοιμασία,δύσκολα θα περάσεις την πόρτα της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, στα Ανώτατα Ιδρύματα σε αυτό το ανώτερο επίπεδο γνώσεων αλλά πολύ άκοπο και εύκολο να ολοκληρώσεις τις σπουδές σου. Εκείνο το καλοκαίρι περνάς τις διακοπές σου ξέγνοιαστα γιατί οι βαθμοί σου σε οδηγούν σε αρκετές από τις επιλογές και προτιμήσεις σου όμως όσο περιμένεις να ανακοινωθούν οι  βάσεις, η αγωνία σου είναι πιο μεγάλη από όσο φανταζόσουν.

Έρχεται ο πολυπόθητος Σεπτέμβρης  που η εγγραφή σου στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση ή στην πόλη σου ή σε κάποια άλλη επαρχιακή πόλη γίνεται η αρχή της ανεξαρτησίας σου, η  στιγμή εκείνη που νιώθεις πως έχεις κάνει το μεγαλύτερο κατόρθωμα στη μέχρι τώρα ζώη σου. Νέα πράγματα,νέες ιδέες,νέα πρόσωπα, νέες εμπειρίες και φυσικά οι επιπρόσθετες γνώσεις για την εξέλιξη της μόρφωσής σου,η οποία τελικά μόνο άκοπη δεν ήταν. Read more