Άνοιξες τη βαλίτσα;

Άνοιξες τη βαλίτσα;

Όνειρα, φευγαλέες σκέψεις και σημάδια σε γυρνούν στο τότε. Άνθρωποι που άλλοτε φάνταζαν κομμάτια του εαυτού σου είναι ξένοι κι όμως έκανες τόσο καιρό να το καταλάβεις. Γιατί όμως τόσο καιρό πνιγμένη στον αέναο κύκλο του “τίποτα”; Γιατί η απόλυτη άρνηση μπροστά στις καταστροφικές σχέσεις;  Έχεις δίπλα σου ανθρώπους που απλά σε βοηθούν να συρθείς στο χρόνο και όχι να τον ζήσεις και να παλέψεις για αυτόν; Πάντα η δεύτερη, τρίτη, τέταρτη ευκαιρία…μα γιατί άλλωστε!!! Γιατί είμαστε άνθρωποι και λάθη κάνουμε και λάθη συγχωρούμε….. Πόσο αστείο φαντάζει στα μάτια μου και ηχεί στα αυτιά μου!!! ΤΟ γιατί δεν είναι άλλο παρά γιατί έχουμε συμβιβαστεί..έχουμε δεχτεί ότι αυτοί οι άνθρωποι μας αγαπούν και είναι δίπλα μας για το καλύτερο…Αισθανόμαστε παγιδευμένοι σε δύσβατα και άγνωστα μονοπάτια του ίδιου μας του εαυτού, έχουμε συναισθηματικά  εξαρτηθεί, νιώθουμε ανήμποροι να χορέψουμε στην πίστα της ζωής, γιατί ως τότε χορεύαμε RNB, που να χορέψουμε τσάμικα και συρτά τώρα; Read more

Αν ήταν όλα…αλλιώς;

Αν ήταν όλα…αλλιώς;

Πόσες φορές δεν έχουμε σκεφτεί πως θα ήταν η ζωή μας αν ήταν όλα..αλλιώς; Αν δηλαδή είχαμε ακολουθήσει έναν διαφορετικό δρόμο, είχαμε κάνει μια αντίθετη επιλογή, είχαμε πάρει μια άλλη απόφαση την πιο κρίσιμη στιγμή, είχαμε ακόμα διαλέξει κάποιον άλλον άνθρωπο να μας συντροφεύει; Θα ήμασταν άραγε πιο ευτυχισμένοι και ολοκληρωμένοι ή θα νιώθαμε αποτυχημένοι και ανεπαρκείς; Πως νιώθει κανείς όταν ξέρει πως οι επιλογές του τον οδήγησαν στο παρόν του και δεν αλλάζουν πια; Επιλογές καθοριστικές για’ κείνον που αφορούν λόγου χάρη στις σπουδές, στο επάγγελμα, στους συναισθηματικούς δεσμούς του, σε όσα έπρεπε να επιλέξει όντας πιο νέος και ίσως άπειρος.

Read more

Αναμνήσεις…να σε συντροφεύουν, όχι να σε στοιχειώνουν!

Αναμνήσεις…να σε συντροφεύουν, όχι να σε στοιχειώνουν!

Κάθε άνθρωπος που συναντάς έχει σίγουρα στο μυαλό και στην ψυχή του αναμνήσεις, εικόνες και συναισθήματα από το παρελθόν του που έχουν χαραχτεί βαθιά μέσα του και δεν ξεχνιούνται. Μια ανάμνηση μπορεί για κάποιον να σημαίνει κάτι θετικό, κάτι που θέλει να θυμάται για όσο ζει, κάτι που βίωσε και τον έκανε ευτυχισμένο. Για κάποιον άλλον όμως μια ανάμνηση μπορεί να σημαίνει κάτι αρνητικό, κάτι που θέλει να ξεχάσει, να διαγράψει από τη μνήμη του, γιατί ενδεχομένως του προκάλεσε πόνο, τον πλήγωσε και τον τραυμάτισε ψυχικά. Οι αναμνήσεις είναι συνυφασμένες με το παρελθόν μας και το παρελθόν μας καθορίζει άμεσα το παρόν και το μέλλον μας. Read more

Είσαι ότι πιο δυνατό ρίσκαρα

Είσαι ότι πιο δυνατό ρίσκαρα

<<Είσαι ότι πιο δυνατό ρίσκαρα>> διάβασα κάποτε σε μια εικόνα ψάχνοντας βαριεστημένα στο διαδίκτυο.

Χάθηκα στα μονοπάτια του μυαλού. Δεν θυμάμαι πόση ώρα κοιτούσα  τη λεζάντα που με γύρισε πίσω σε σένα, όσο κι αν προσπαθούσα μην το κάνω, όσο κι αν πίστευα πως πήγα τη ζωή μου ένα βήμα μπροστά μετά από εκείνο το τελευταίο ανοιξιάτικο ξημέρωμα που μας βρήκε μαζί…Εγώ να σου μιλάω για τα μισά από αυτά που ήθελα στην πραγματικότητα και εσύ απλά να με κοιτάς σιωπηλός, αμήχανος, ανήμπορος να αρθρώσεις λέξεις.  Read more

Η δική μας Αθήνα

Η δική μας Αθήνα

‘’Αυτό το γκρίζο της χρώμα είναι μονάχα  βιτρίνα γιατί δεν ξέφτισε ακόμα η ομορφιά στην Αθήνα’’  τραγουδάει η Νατάσσα Μποφίλιου και  οι απόψεις μας φαίνεται να ταυτίζονται. Για κάποιους η Αθήνα είναι η πιο βρώμικη μεγαλούπολη της χώρας, με το καυσαέριο να θολώνει τον ορίζοντά της , την ηχορύπανση να αγγίζει τα όρια του αρρωστημένου και τους ρυθμούς να καλπάζουν παρασύροντας κατοίκους και επισκέπτες. Πράγματι , η Αθήνα σήμερα έχει πολλά τρωτά σημεία και περιοχές που κανείς πλέον δεν θέλει να βαδίσει. Συχνά ταλαιπωρεί, συγχύζει , εγκυμονεί κινδύνους και κάποτε θλίβει. Είναι αλήθεια πως η θαυμαστή αίγλη που στο παρελθόν  χαρακτήριζε πολλές περιοχές της δεν υπάρχει πια και η ποιότητα ζωής της υποβαθμίστηκε σημαντικά με τα προβλήματα διαρκώς να αυξάνονται. Read more

Επίδαυρος 2018: Ηλέκτρα σε σκηνοθεσία Θάνου Παπακωνσταντίνου

Επίδαυρος 2018: Ηλέκτρα σε σκηνοθεσία Θάνου Παπακωνσταντίνου

Ας ταξιδέψουμε στον κόσμο της Ηλέκτρας..
Η Ηλέκτρα ή αλλιώς Λαοδίκη αποτέλεσε σύμβολο ανά τους αιώνες της αγάπης προς τον πατέρα και της αντιζηλίας με τη μητέρα της.  Κόρη του Αγαμέμνονα και της Κλυταιμνήστρας, η Ηλέκτρα ήταν μέλος της  καταραμένη οικογένεια των Ατρειδών. Μια ηρωίδα που έμεινε στην ιστορία ως  η εκδικήτρια και τιμωρός του φόνου  του πατέρα της καθώς και η ηθική αυτουργός της μητροκτονίας που επακολούθησε.

Η «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή, η καλοκαιρινή παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου σε σκηνοθεσία Θάνου Παπακωνσταντίνου είναι η παράσταση που κατάφερε να με συνεπάρει.  Ένα ολόκληρο καλοκαίρι “μιλούσα” για την αρτιότητα της, την υψηλή αισθητική της από εικαστική άποψη, την ευστοχία στην αποτύπωση της ιστορίας της  σοφόκλειας τραγωδίας και για την σταδιακή κορύφωση του δράματος που ολοκληρωνόταν στο φινάλε της παράστασης. Θα προσπαθήσω λοιπόν να σας μιλήσω για αυτή την παράσταση χωρίς να σας τα προδώσω όλα.

Read more

και όλοι μείναμε ίδιοι…

και όλοι μείναμε ίδιοι…

Σάββατο βράδυ 12 παρά και όλα μοιάζουν κλασικά.. Ίδιες συνθήκες, ίδια πρόσωπα με κάποιες αυξομοιώσεις, ίδια συναισθήματα (;) και οι πρωταγωνιστές έτοιμοι να ξεκινήσουν την παράσταση τους. Κοιτάς γύρω και είναι απλά σα να ζεις στιγμές σε επανάληψη, ενώ πριν έχεις σκεφτεί πόσο αμήχανα θα νοιώθεις..πόσος καιρός πέρασε από όταν τους είδες, πως θα τους μιλάς, αν θα έχει κοινά και αν ..αν…αν… Άσκοπες σκέψεις και προβληματισμοί, όλα ίδια, μετά από τα πρώτα λεπτά νοιώθεις ότι όλα σου είναι τόσο οικεία και εσύ απλά πρέπει να είσαι ο εαυτός σου.

Όλοι είναι ίδιοι, κανείς δεν άλλαξε, κανείς δεν απέκτησε λίγη παραπάνω σοφία λόγω των χρόνων που πέρασαν…Μα, “Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν, απλά γίνονται κάτι λίγο περισσοτέρο από αυτό που πραγματικά είναι …” έτσι λέει ο λαός και αποδείχτηκε για ακόμη μια φορά σοφός.  Read more