Ζήσε με φως

Ζήσε με φως

Η θλίψη τσακίζει, φθείρει, παγώνει και αποχρωματίζει. Τα πρόσωπά της πολλαπλά και τα χτυπήματά της ανεπανόρθωτα. Δε σέβεται τις αντοχές ούτε τηρεί τα όρια. Κοντράρεται πολύ με την αληθινή ευτυχία και πασχίζει να την ανατρέψει.

Τα γυαλιά της θλίψης έχουν μαύρους φακούς με μηδενική προστασία. Οι τεχνικές της παίζουν ασταμάτητα με το μυαλό και την καρδιά, ξεπερνώντας τις ανθρώπινες δυνάμεις και επιβάλλοντας τους δικούς τους κανόνες. Όσο για τα αίτια , άπειρα και καλά κεκαλυμμένα. Read more

Μια νέα ζωή…

Μια νέα ζωή…

Και κάπως έτσι λοιπόν ξεκίνησαν όλα…

Η νέα ζωή που τόσο περίμενες… σε υποδέχτηκε… τόσο όμορφα αλλά και τόσο άσχημα. Μέσα σε ένα άγνωστο περιβάλλον έμαθες να επιβιώνεις, να ανακαλύπτεις, να γνωρίζεις αλλά και να χάνεις. Μία όαση συναισθημάτων λοιπόν ξετιλύγεται μπροστά στα μάτια σου. Στιγμές ευτυχίας, λύπης, χαράς, στεναχώριας, ανυπομονησίας και περιέργειας, σε περιμένουν κάθε μέρα και εσύ πρέπει να είσαι έτοιμος να τα αντιμετωπίσεις. Μην τα φοβάσαι…απλά ζήσε. Read more

Προβληματισμός #3: Ζεις;

Προβληματισμός #3: Ζεις;

Και κάπως έτσι περνάνε οι μέρες..έτσι απλά χωρίς λόγο, χωρίς αξία, χωρίς νόημα..απλά για να περάσουν.

Είσαι ένα ρομποτάκι μέσα σε άλλα τόσα που απλά υπακούει στους κανόνες της καθημερινότητας, που απλά τσεκάρει κουτάκια σε ένα προκαθορισμένο πρόγραμμα..ένα ρομποτάκι που δεν ξέρει γιατί, δεν ξέρει πως, απλά πρέπει να υπακούσει…Πέρασαν μέρες λέει, μήνες , χρόνια κάνοντας το ίδιο ακριβώς προκαθορισμένο πρόγραμμα χωρίς αλλαγές, χωρίς εκπλήξεις, μέσα στα όρια του συνηθισμένου. Και αν ποτέ γυρίσει πίσω και κοιτάξει το παρελθόν θα προσφωνήσει ακριβώς την ίδια ατάκα “Μια από τα ίδια ” … και θα προχωρήσει χωρίς να προβληματιστεί.Μια καθημερινότητα όπως του την επέβαλλε η ζωή.Ποια ζωή αυτή που δεν έζησε;Αυτή που δεν γνώρισε ποτέ; Read more

και όλοι μείναμε ίδιοι…

και όλοι μείναμε ίδιοι…

Σάββατο βράδυ 12 παρά και όλα μοιάζουν κλασικά.. Ίδιες συνθήκες, ίδια πρόσωπα με κάποιες αυξομοιώσεις, ίδια συναισθήματα (;) και οι πρωταγωνιστές έτοιμοι να ξεκινήσουν την παράσταση τους. Κοιτάς γύρω και είναι απλά σα να ζεις στιγμές σε επανάληψη, ενώ πριν έχεις σκεφτεί πόσο αμήχανα θα νοιώθεις..πόσος καιρός πέρασε από όταν τους είδες, πως θα τους μιλάς, αν θα έχει κοινά και αν ..αν…αν… Άσκοπες σκέψεις και προβληματισμοί, όλα ίδια, μετά από τα πρώτα λεπτά νοιώθεις ότι όλα σου είναι τόσο οικεία και εσύ απλά πρέπει να είσαι ο εαυτός σου.

Όλοι είναι ίδιοι, κανείς δεν άλλαξε, κανείς δεν απέκτησε λίγη παραπάνω σοφία λόγω των χρόνων που πέρασαν…Μα, “Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν, απλά γίνονται κάτι λίγο περισσοτέρο από αυτό που πραγματικά είναι …” έτσι λέει ο λαός και αποδείχτηκε για ακόμη μια φορά σοφός.  Read more