Η απομόνωση των τελευταίων χρόνων έχει ορίσει διαφορετικές παραμέτρους στην καθημερινή ρουτίνα όλων των ανθρώπων. Από τη μια δίνεται η εντύπωση ότι τα πράγματα κυλούν ακριβώς, όπως ήταν και πριν από αυτή την παροντική συγκυρία. Από την άλλη, είναι φανερό ότι η καθημερινότητα έχει αλλοιωθεί αρκετά, με αποτέλεσμα ακόμη και τα πιο βασικά ή απλά πράγματα να συμβαίνουν με μια καθυστέρηση. Ο χρόνος φαντάζει, στη συνείδηση των περισσοτέρων, να έχει επιβραδυνθεί και να περνάει με την ταχύτητα, με την οποία ζουν μακαρίως διάφορα βραδέα ζωντανά του ζωικού βασιλείου. Όλη αυτή η κοινωνική αδράνεια προέρχεται από το γενικότερο μούδιασμα της αρρωστημένης κατάστασης, η οποία έχει δημιουργηθεί μέσα σε αυτό το πλέγμα της αμφισβήτησης και της αμφιβολίας, από τη στιγμή που κανείς επιστήμονας, ειδικός στην τέχνη του μυαλού του, δεν δίνει μια καθοριστική και καθησυχαστική απάντηση για όλα όσα μας συμβαίνουν. Μέχρι το μυστήριο να λάβει τη λύση του από τους ερευνητές του, η ανθρωπότητα είναι καταδικασμένη να περνάει το ενδιάμεσο μεταξύ γέννησης και θανάτου, κοιτώντας με σχεδόν αδιαφορία, λόγω συνήθειας, το μεγάλο Ίσως. Read more