Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής/ Υπερκινητικότητα αποτελεί πλέον μια πολύ συχνή νευροαναπτυξιακή διαταραχή της παιδικής ηλικίας. Σύμφωνα με τον ορισμό της Αμερικανικής Ψυχολογικής Εταιρείας(APA, American Psychiatric Association) είναι μια χρόνια, νευροβιολογική διαταραχή της παιδικής ηλικίας, η οποία χαρακτηρίζεται από αναπτυξιακά ακατάλληλο επίπεδο δραστηριότητας, παρορμητικότητα, διάσπαση της προσοχής καθώς και αδυναμία συγκέντρωσης. Είναι κατά βάση κληρονομική και εμφανίζεται στο 5%-7% του μαθητικού πληθυσμού. Η αναγνώριση και διάγνωσή της συνδυάζεται με την αρχή της σχολικής ζωής των παιδιών, καθώς τότε οι γνωστικές απαιτήσεις αυξάνονται. Κάποια από τα συμπτώματα που δείχνουν ότι ένα παιδί μπορεί να εμφανίζει την συγκεκριμένη διαταραχή είναι:
Απροσεξία:
1) Συχνά αποτυγχάνει να δώσει ιδιαίτερη προσοχή σε λεπτομέρειες ή κάνει λάθη απροσεξίας στο σχολείο ή σε άλλες δραστηριότητες.
2) Έχει συχνά δυσκολία στην συγκέντρωση της προσοχής σε δραστηριότητες ή στο παιχνίδι.
3) Συχνά δεν φαίνεται να ακούει όταν του απευθύνεται ο λόγος.
4) Συχνά δεν ακολουθεί τις οδηγίες και αποτυγχάνει να ολοκληρώσει τα μαθήματά του, μικροδουλειές ή καθήκοντα στο χώρο εργασίας (χωρίς να οφείλεται σε αντιδραστική συμπεριφορά ή αποτυχία κατανόησης των οδηγιών)
5) Έχει συχνά δυσκολία στην οργάνωση εργασιών και δραστηριοτήτων.
Υπερκινητικότητα:
1) Συχνά κινεί τα χέρια ή τα πόδια ή στριφογυρίζει στη θέση του.
2) Αφήνει συχνά τη θέση του στην τάξη ή σε άλλες καταστάσεις στις οποίες αναμένεται να μείνει καθιστός.
3) Συχνά τρέχει από εδώ και εκεί ή σκαρφαλώνει με τρόπο υπερβολικό σε καταστάσεις στις οποίες είναι ακατάλληλες(σε εφήβους ή ενήλικες μπορεί να περιορίζεται σε υποκειμενικά αισθήματα ανησυχίας)
4) Συχνά δυσκολεύεται να παίζει ή να συμμετέχει σε δραστηριότητες ελεύθερου χρόνου ήσυχα.
Παρορμητικότητα:
1) Συχνά απαντά απερίσκεπτα πριν ολοκληρωθούν τα ερωτήματα
2) Συχνά δυσκολεύεται να περιμένει τη σειρά του
3) Συχνά διακόπτει ή ενοχλεί τους άλλους (π.χ., παρεμβαίνει σε συζητήσεις ή παιχνίδια)
Υπάρχουν 3 υποκατηγορίες/τύποι της διαταραχής, ανάλογα με το συνδυασμό συμπτωμάτων που εμφανίζει το παιδί, και είναι οι εξής:
α) Υπερισχύων τύπος διάσπασης προσοχής, όταν υπάρχει διάσπαση προσοχής αλλά όχι υπερκινητικότητα,
β) Υπερισχύων τύπος υπερκινητικότητας, όταν υπάρχει υπερκινητικότητα αλλά όχι και διάσπαση προσοχής
γ) Συνδυασμένος τύπος, όταν υπάρχει και διάσπαση της προσοχής και υπερκινητικότητα. Read more →
