«Ντύσου καλά, φυσάει αδιαφορία» διάβασα τυχαία στον τοίχο της απέναντι πολυκατοικίας ενώ περπατούσα απορροφημένη. Είχα αποφασίσει να περπατήσω λίγο πριν μπω ξανά στη γραμμή του μετρό. Ένιωθα πολύ φορτισμένη μετά τη συνάντηση που είχα στο γραφείο πριν από ώρα.
Στην αρχή προσπέρασα, αλλά λίγα δευτερόλεπτα μετά, έκανα σθεναρά δύο βήματα πίσω, για να τη διαβάσω πιο προσεκτικά, να την επεξεργαστώ και να συνειδητοποιήσω πόσες φορές την είχα περίπου σκεφτεί. Διάβαζα μια-μια τις λέξεις δίνοντας τους όλη μου την προσοχή.
«Ντύσου καλά, μην κρυώσεις» μας φώναζαν όταν ήμασταν μικροί, γιατί είχε όντως κρύο και δυνατό αέρα. Ομως γιατί να ντυθούμε καλά άμα φυσά αδιαφορία, όπως έγραφε το σύνθημα αυτό στον τοίχο;; Αναρωτήθηκα αν φέρνει μαζί κάποια “αδυναμία” όπως το κρυολόγημα. Για να το λένε, σίγουρα κάποιο ανεπιθύμητο αποτέλεσμα θα υπάρχει. Μετά από αυτό το φανταστικό ταξίδι σκέψεων… Read more
