Διαχρονικό ζήτημα και πάντοτε άλυτο ο τρόπος ομιλίας των νέων ανθρώπων. Πάντοτε η αντιμετώπιση είναι η ίδια. Το παιδί μιλάει, κατά τον οποιονδήποτε ενήλικο άνθρωπο και γράφει κάτι, το οποίο θυμίζει τη μητρική του γλώσσα, ακούγεται σαν αυτήν, αλλά την ίδια στιγμή θυμίζει και άλλες γλώσσες του κόσμου, ακόμη και έναν ιδιωτικό, ακαταλαβίστικο, κατά πολλούς, κώδικά επικοινωνίας.
Ενα χάσμα μεταξύ των γενεών δημιουργείται μέσω των διαφορετικών ερεθισμάτων που λαμβάνει ο καθένας από εμάς στη διάρκεια της ζωής του. Εάν αυτά είναι παρόμοια, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα. Εάν όμως διαφέρουν, τότε παρουσιάζονται επιπλοκές στην καθημερινότητα, όχι επιζήμιες βέβαια. Read more