Γυρίζω το κλειδί, Ζωή είναι και τρέχ’τη..

Γυρίζω το κλειδί, Ζωή είναι και τρέχ’τη..

«Πατάω το συμπλέκτη σαν τον κλέφτη, γυρίζω το κλειδί Ζωή είναι και τρέχ’τη. Kαι τον φταίχτη ποιος να βρει;» ακούω την Μποφίλιου να μου τραγουδά. Για λίγο, ασυναίσθητα, πατάω το γκάζι λίγο παραπάνω.. στην κεντρική λεωφόρο.  Το χαμόγελο στα χείλη μου ζωγραφίστηκε και ξαφνικά το σώμα μου πήρε μια πιο άνετη θέση στο κάθισμα. Το ταξίδι είχε ξεκινήσει. Read more

Ανθρώπινες (κατα) σχέσεις

Ανθρώπινες (κατα) σχέσεις

Μεγαλώνεις…  και μαζί σου μεγαλώνει και ο κύκλος των ανθρώπων με τους οποίους σε δένουν είτε πολλά είτε λίγα και γίνονται τελικά κομμάτια του πάζλ της ζωής σου.

Έτσι, πέρα από τον πυρήνα της οικογένειας σου, αρχίζεις και χτίζεις ανθρώπινες σχέσεις, φιλικές, συντροφικές, συζυγικές,   οι οποίες  άλλοτε γίνονται το στέρεο  καταφύγιό σου και είναι αυτό που αντέχει σε κάθε αντίξοη συνθήκη, ενώ άλλες φορές  γίνονται  μια αόρατη, βαριά αλυσίδα γύρω από το πόδι σου που, αν δεν σε τραβήξει στον πάτο, σίγουρα θα σου αφήσει σημάδι βαθύ. Βέβαια, ποτέ δεν μπορείς να γνωρίζεις εξ αρχής την εξέλιξη μιας  οποιασδήποτε σχέσης.  Το ανθρώπινο σε αυτή την περίπτωση, θεωρώ πως θα μπορούσε να ταυτιστεί με την έννοια του μετέωρου! Read more

Θέλεις να ξέρεις το τέλος της ταινίας;

Θέλεις να ξέρεις το τέλος της ταινίας;

Πώς ξέρεις πώς να επιλέξεις; Που να πας, ποιον δρόμο να ακολουθήσεις;
Κι αν ξέρεις τι θα γίνει, με τι κριτήριο θα είσαι ικανός να γνωρίσεις τι είναι καλύτερο για σένα;
Σκέψεις. Νομίζω πώς δε θα ήθελα να γνωρίζω το μέλλον. Πώς θα είναι η μέρα που θα έρθει και τι θα πώ και τι θα ακούσω. Δε θέλω να ξέρω αν θα κάνω το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου ή αν θα στερηθώ κάποιον. Δε νομίζω πώς επιθυμώ να ξέρω. Ίσως αύριο να είναι η καλύτερη μέρα της ζωής μου. Ίσως..

Θα πρέπει να τη ζήσω όμως. Μαζί με άλλες τόσες που θα έρθουν και τότε θα ξέρω. Τη τελευταία μέρα. Μόνο τότε κάποιος μετανιώνει ή κατανοεί. Ευχαριστεί ή λυπάται.
Read more

Το ταξίδι τελικά έχει σημασία

Το ταξίδι τελικά έχει σημασία

Τι είναι άραγε η γαλήνη, η αγάπη, η ευτυχία και η συντροφικότητα; Λέξεις που ξεφυλλίζοντας τις σελίδες ενός παλιού λεξικού διαπιστώνουμε ότι είναι όσο απλά δομένες που η καρδιά κτυπάει αλλιώς στον ήχο κάθε όρου. Και όμως όσο και να χτυπάει η καρδιά, η ψυχή ποναει , τα μάτια δακρύζουν , ένα τεράστιο χαμόγελο ευχαριστίας και νοσταλγίας σκάει στα χείλη. Στο μυαλό τριγυρνάμε σαν σκιές φιγούρες ανθρώπων που μαζί τους μοιραστήκαμε στιγμές ζωής, στιγμές που το σώμα αισθάνεται ζωντανό και η ανάσα είναι γεμάτη από πνοή.

Read more

Προβληματισμός #8: Όποιος βιάζεται …

Προβληματισμός #8: Όποιος βιάζεται …

Η βιασύνη δεν ωφέλησε ποτέ κανέναν. Αν είχαμε την υπομονή και περιμέναμε μια στιγμή, ένα λεπτό… ίσως πολλά πράγματα να ήταν διαφορετικά.

Προχωρώντας στους δρόμους της πόλης  βλέπεις αυτοκίνητα να περνάν, βιαστικούς οδηγούς να κορνάρουν ανυπόμονα, να προσπερνάν τη διάβαση, να περνάν με κόκκινο, να τρέχουν και να μη… φτάνουν. Read more

ΔΙΣΑΚΙ ΚΑΙ ΠΑΜΕ

ΔΙΣΑΚΙ ΚΑΙ ΠΑΜΕ

Πόσες φορές δεν έχει τύχει σε όλους μας να βρισκόμαστε σε μια κατάσταση, όπου στιγμιαία χάνουμε την επαφή με τον περιβάλλοντα χώρο και μεταφερόμαστε σε έναν άλλον κόσμο, έναν κόσμο επιθυμητό, δίχως σκοτούρες και έγνοιες, δίχως υποχρεώσεις και άγχος, με αγαπημένα πρόσωπα και ιδεατές καταστάσεις. Ακόμη και η ξαφνική αφύπνιση του μυαλού και η υπενθύμιση ότι κάτι πρέπει να γίνει άμεσα και ας είναι και υποχρέωση, μπορεί να ενταχθεί σε αυτή την κατηγορία ονειροπόλησης. Και πάντοτε η αντίδραση των γύρω μας είναι η ίδια, με μια απορία που θα μπορούσε να θεωρηθεί προεπιλεγμένη και μοναδικά ταιριαστή για την περίσταση. Ομως τότε το ‘’ πού ταξιδεύεις’’ μετατρέπεται στο εισιτήριο της επιστροφής και επαναφέρει τον ταξιδευτή στην τάξη, στο σημείο εκκίνησής του, στη ρουτίνα του. Read more

Τα φτερά του μολυβιού

Τα φτερά του μολυβιού

Η όποια ψυχική κατάσταση κατακλύζει τον άνθρωπο, οποιαδήποτε στιγμή, τον καθιστά εκφραστικό. Ο τρόπος κατά τον οποίο θα εκφραστεί ποικίλει. Από μερικές άναρθρες κραυγές μέχρι ένα μεγαλεπίβολο και συνάμα επιβλητικό έργο τέχνης, η ανθρώπινη προσωπικότητα αποδομεί τις εσωτερικές της παρορμήσεις και τις επαναδομεί εξωτερικά, όπως αυτή επιθυμεί.

Ο έναρθρος λόγος, σημείο υπεροχής των ανθρώπων σε σχέση με τα υπόλοιπα θηλαστικά του πλανήτη, καθίσταται σημαντικός για την εξωτερίκευση των ενδόμυχων σκέψεών μας. Από τις προ’ι’στορικές τειχογραφίες μέχρι τα γνωστότερα και σημαντικότερα μνημεία λόγου έχουμε καταφέρει να δημιουργήσουμε ένα καθολικό σύστημα επικοινωνίας, το οποίο διευκολύνει την κοινωνική οργάνωση κατά πολύ. Read more