στερεότυπα

Πόσες φορές δεν έχει καρφωθεί το βλέμμα μας επίμονα σε κάποιον με το μυαλό μας να τρέχει και να κάνει σενάρια που ο κινηματογράφος θα ζήλευε; Πόσες φορές έχουμε νιώσει φόβο, αποστροφή, απορία, οίκτο, ανησυχία ή και συμπόνια και έχουμε αποστασιοποιηθεί από κάποιον ‘’διαφορετικό’’ ή ήμασταν το λιγότερο επιφυλακτικοί; Πόσες φορές δεν στρέφουμε αλλού το βλέμμα προσποιούμενοι ότι δεν βλέπουμε, ξορκίζοντας το ‘’κακό’’; H απάντηση είναι ότι αυτό συνέβη, δυστυχώς, πολλές φορές και αυτό είναι η αρχή του φαινομένου που λέγεται ‘’στίγμα’’.

Εύλογα θα μπορούσε να πει κανείς , και όχι άδικα, ότι το να διαφέρει κάποιος, το να έχει μια ιδιότητα, ένα χαρακτηριστικό που παρεκκλίνει από το σύνηθες και το υγιές, δεν είναι μεμπτό, δεν είναι κακό. Τι γίνεται, όμως, όταν η διαφορετικότητα του ατόμου εντοπίζεται στην εξάρτηση του από ψυχοτρόπες ουσίες, στο αλκοόλ ή σε κάποια άλλη διαταραχή; Tότε είναι που η διαφορετικότητα γίνεται στίγμα και το στίγμα γίνεται βραχνάς γι ‘ αυτόν που το φέρει.

Read more →