Ο Εκφυλισμός των Σχέσεων

Ο Εκφυλισμός των Σχέσεων

Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι ένα πολυδιάστατο πλέγμα αποτελούμενο από αιτίες, αφορμές, συναισθήματα, αξίες, ηθική, αλληλοσεβασμό και πάει λέγοντας. Αν ρίξουμε μια απλή ματιά γύρω μας θα εκπλαγούμε με την ανηθικότητα που χαρακτηρίζει πολλά είδη σχέσεων, με τα αίτια που ωθούν έναν άνθρωπο να πλησιάσει ένα συνάνθρωπο του. Read more

Προβληματισμός #11: Ένα χέρι ξύλο ήθελε…

Προβληματισμός #11: Ένα χέρι ξύλο ήθελε…

Πόσο κοινή και συνηθισμένη έκφραση… Η ύπαρξή του «λύση» για κάθε αταξία και κάθε πρόβλημα, καθώς όπως λέει ο σοφός λαός μας «… μέ ένα χέρι ξύλο θα στρώσει…» και η απουσία του βασική «αιτία» για την οποιαδήποτε μη κοινωνικά (ή και νομικά) αποδεκτή συμπεριφορά αφού «…δεν έφαγε το ξύλο όταν έπρεπε…». Κι αφού η λύση είναι απλή και πρακτική, το πρόβλημα γιατί φαντάζει σύνθετο και δυσεπίλυτο; Read more

Το καταφύγιο μου

Το καταφύγιο μου

Γράψιμο! Το καταφύγιο μου από μικρή. Κάθε φορά που δεν αισθανόμουν καλά και ήθελα να κλειστώ στον εαυτό μου, άκουγα μουσική και άρχισα να γράφω πως νιώθω. Μετά από λίγα λεπτά συνερχόμουν, ένιωθα και πάλι δυνατή! Το να καταθέτω τον εσωτερικό μου κόσμο σε μια λευκή κόλλα χαρτί ήταν το φάρμακό μου. Με τα χρόνια το γράψιμο εξελίχθηκε από μια εσωτερική ανάγκη του να αισθανθώ εγώ καλά σε ανάγκη να περάσω τα μηνύματά μου στην κοινωνία. Αρχές γυμνασίου άρχισα να γράφω στίχους. Μιλούσα για τη φιλία, την αγάπη, τον έρωτα. Πίστευα ότι αυτά που γράφω ενδιαφέρουν και άλλους συνομηλίκούς μου. Θεωρούσα ότι όλοι λίγο πολύ είχαμε τις ίδιες ανησυχίες. Γύρω στα 15 ξεκίνησε μια περίοδος συνειδητοποίησης για μένα. Τι εννοώ? Τα μαθήματα που διδασκόμουν, το άλυτο πρόβλημα της σχολικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα, με παρότρυναν να σκεφτώ πιο σοβαρά. Έτσι τα κείμενα μου, που προσέγγιζαν το στυλ έκθεσης πια, είχαν έναν καταγγελτικό χαρακτήρα. Επισήμαινα στα γραπτά μου τα κακώς κείμενα, εκθέτοντας πάντα στο τέλος την οπτική μου για το πως μπορεί να βελτιωθεί η εκάστοτε κατάσταση. Στο λύκειο συμμετείχα σε διάφορους διαγωνισμούς επιχειρηματολογίας, όπως στη Βουλή των Εφήβων, ελπίζοντας πως η φωνή μου θα ακουστεί και γιατί όχι, ίσως να αφουγκραστεί και από άλλους. Τώρα έχω φτάσει στα 22 μου και ακόμα το γράψιμο είναι ένα από τα σημαντικότερα καταφύγια μου. Εδώ και 2 μήνες, έπειτα από παρότρυνση αρκετών κοντινών μου ανθρώπων, έχω δημιουργήσει ένα blog. Όποτε μου επιτρέπει ο χρόνος μου, ανοίγω τον υπολογιστή και αρχίζω να γράφω. Προτιμώ να μη το σκέφτομαι πολύ. Τελείως αυθόρμητα γράφω, λοιπόν, για αυτό που εκείνη τη στιγμή μου καρφώνεται στο κεφάλι. Η στιχουργική, που ξεκίνησε, ως μια προεφηβική «τρέλα», ακόμα με απασχολεί. Η θεματολογία δεν πολυαλλάζει από τότε, απλά το περιεχόμενο λόγω βιωμάτων είναι πιο στοχευμένο, πιο βαθύ. Read more

Tα συναισθήματα ως αποτέλεσμα του τρόπου θεώρησης της ζωής

Tα συναισθήματα ως αποτέλεσμα του τρόπου θεώρησης της ζωής

Το ζήτημα της επίδειξης του σωστού συναισθήματος ανάλογα με τις περιστάσεις είναι ένα ζήτημα που απασχολεί ή πρέπει να απασχολεί όλους τους ανθρώπους. Όλοι κάποιες στιγμές αναρωτήθηκαν ή ώφειλαν να αναρωτηθούν αν αντέδρασαν σε κάποιο ερέθισμα με το κατάλληλο συναίσθημα, την ανάλογη λ.χ. οργή, αγανάκτηση, σεβασμό ή ευγνωμοσύνη. Πάνω σε αυτό το θέμα, ο Αριστοτέλης είχε γράψει στα «Ηθικά Νικομάχεια» ότι «το να αισθανόμαστε τα σωστά συναισθήματα όταν πρέπει και σε σχέση με τα πράγματα που πρέπει και σε σχέση με τους ανθρώπους που πρέπει και για τον λόγο που πρέπει και με τον τρόπο που πρέπει είναι το μέσο και το άριστο, το οποίο είναι χαρακτηριστικό της αρετής». Τόση ήταν η σημασία που του απέδιδε. Read more

H μαγεία της βιογραφίας

H μαγεία της βιογραφίας

Έχοντας δει τον τελευταίο καιρό τις -αρκετές- βιογραφικές ταινίες που βγήκαν φέτος στις αίθουσες και τιμήθηκαν στα οσκάρ ή και σε άλλα φεστιβάλ, σας προτρέπω να το κάνετε κι εσείς.
Αυτό γιατί κατ’αρχάς ήταν όλες εξαιρετικής ποιότητας.
Συγκινητικό και υπερβολικά ακριβές το Theory of everything.
Ενδιαφέρον και δυναμικό το Imitation Game.
Σκοτεινό και εσωτερικό το Foxcatcher. Read more

ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΑΣ ΓΙΑΤΙ…

friends
ΓΙΑΤΙ…είναι η δεύτερη οικογένεια μας. Ερχόμενοι στη ζωή ανήκουμε ήδη σε μια οικογένεια που μας αγκαλιάζει, στην πορεία όμως βρίσκουμε άλλη μια οικογένεια, τους φίλους μας, που έχει ανοιχτή την αγκαλιά της το ίδιο, ίσως και περισσότερο. Εκεί ανήκουμε διπλά γιατί το επιλέγουμε, το νιώθουμε, είμαστε εκεί συνειδητά και μένουμε εκεί επειδή μας δένουν όχι το αίμα και η συγγένεια, αλλά τα κοινά βιώματα, τα κοινά συναισθήματα, η αμοιβαία εκτίμηση και ο σεβασμός. Στους φίλους σου μπορείς να βρεις τη στοργή και τη ζεστασιά που έχεις ανάγκη χωρίς αντάλλαγμα και χωρίς να νιώσεις καμία υποχρέωση. Είσαι μαζί τους, ζεις μαζί τους γιατί το θέλεις, γιατί το ζητάς, γιατί σου βγαίνει φυσικά και αβίαστα και όταν είσαι μακριά τους κάτι σου λείπει, ένα κομμάτι του εαυτού σου!

ΓΙΑΤΙ…είναι το καταφύγιο μας. Στην πρώτη δυσκολία, μικρή ή μεγάλη, η πρώτη επαφή που θα ψάξεις, η πρώτη επαφή στις κλήσεις σου θα είναι αυτή των φίλων σου. ‘Οσο μικρό ή μεγάλο είναι το πρόβλημα σου, όσο σημαντικό ή πιο αντιμετωπίσιμο, όσο λογική ή παράλογη είναι μια ανησυχία σου, αυτοί είναι εκεί, αναμένουν στο ακουστικό τους, ή αν είναι εφικτό έχουν φτάσει το γρηγορότερο δυνατό στην πόρτα σου χτυπώντας επίμονα το κουδούνι, ακούγοντας εσένα με υπομονή και δίνοτας σου λύση με επιμονή και λογική, ενώ δε λείπει και ο χιουμοριστικός σχολιασμός που αλαφραίνει το βαρύ κλίμα! Έχουν το ταλέντο να σε καθυσηχάζουν και να σου μικραίνουν τα προβλήματα με έναν μαγικό τρόπο, υπενθυμίζοντας σου ότι όπως και να έχουν τα πράγματα αυτοί είναι μαζί σου και ότι έχεις παραπάνω δυνάμεις και ικανότητες από όσο εσύ πιστέυεις!

Read more