Συννεφιασμένη με κάποια διαστήματα προδότη ήλιου. Έτσι για να νιώσουν καλύτερα οι εν δυνάμει λιγόχρονοι! Αυτοί που δείχνουν επάνω τους πρώτοι τα σημάδια του αναπόφευκτου. Από μέσα νεανικότητα και σφρίγος κι απ’ έξω ρυτίδα, σημάδια γήρανσης και κάτασπρο μαλλί. Μια λιακάδα φο μπιζού, φωτοστέφανο σε μια μοίρα δίχως άνθη, σε μια θάλασσα δίχως κουπιά, σε έναν πλανήτη δίχως γη. Δίχως την πατρίδα γη, αυτή που όλα τα πλάσματα του κόσμου την θεωρούν αυτονόητη. Read more