Μια σπίθα φτάνει…

Μια σπίθα φτάνει…

Το ξυπνητήρι ήχησε στις 7 το πρωί τόσο βαριεστημένα. Μια απλή καθημερινή μέρα είχε ξημερώσει αλλά σήμερα έκανε περισσότερο κρύο και ο ουρανός γκρίζος, συννεφιασμένος. Σίγουρα η μπόρα ήταν προ των πυλών. Η Λυδία τεντώθηκε για λίγο στο κρεβάτι της, σηκώθηκε και μέσα σε λίγα λεπτά η μυρωδιά του γαλλικού καφέ είχε πλημμυρίσει την κουζίνα. Αποφάσισε πως ήθελε  να δώσει λίγο χρώμα για να σπάσει αυτό το σκοτεινό χρώμα της ατμόσφαιρας. Φόρεσε το μπορντό πλεκτό της φόρεμα, τις ψηλές μαύρες μπότες της, ένα κραγιόν σχεδόν κόκκινο. Η δουλειά της στην βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου την περίμενε ορεξάτη. Έριξε ένα χαμόγελο στον καθρέφτη, κούμπωσε το ζεστό γκρι παλτό της και έτρεξε στο αυτοκίνητο. Read more

Πάλευε και (μη) ερεύνα

Πάλευε και (μη) ερεύνα

Μέσα σε όλα τα σταυροδρόμια της σκέψης μας, στην πορεία της ζωής μας, έχουμε βρεθεί σε ένα σημείο όπου καλούμαστε να πάρουμε μιαν απόφαση σχετικά με τη διόρθωση μιας αδικίας που υφιστάμεθα. Καλούμαστε να ορθώσουμε το ανάσθημά μας και να προασπίσουμε τη συνοχή και την ακεραιότητα όσων έχουμε την υποχρέωση να διαφυλάξουμε. Πολλές ατομικές δυνάμεις ενώνονται για να σχηματίσουν ένα σώμα και μια φωνή. Αυτή η δυναμική οντότητα μένει σε έναν χώρο και τον προστατεύει από τις διάφορες επιρροές που απειλούν να τον διαμορφώσουν επί τα χείρω. Αργότερα βγαίνει στους δρόμους και γνωστοποιεί τους λόγους για τους οποίους παλεύει. Η απίστευτη δύναμη της μάζας μπορεί να κάνει θαύματα. Τί γίνεται όμως όταν έννοιες όπως η ‘’κατάληψη’’ και η ‘’πορεία’’ παρερμηνεύονται, διότι κάποιοι επιτήδειοι χειραγωγούν τη μάζα και την ετεροκατευθύνουν προς επίτευξην στόχων που δεν έχουν καμία σχέση με τον πραγματικό χαρακτήρα ούτε της μας ούτε της άλλης; Read more