Μέσα σε γνωστά και άγνωστα σοκάκια του γεωγραφικού χώρου που μας περικλείει συναντά κανείς κάτι, το οποίο δεν του κάνει καθόλου εντύπωση. Η απάθεια με την οποία αντικρίζει κανείς την καθημερινότητα έχει τις ρίζες της στον τρόπο λειτουργίας της. Από την ανατολή του ήλιου μέχρι την εναλλαγή του με την σελήνη οι κινήσεις, οι εργασίες, οι δραστηριότητες και οι διάλογοι των περισσότερων ανθρώπων διακρίνονται από την έλλειψη ποικιλίας. Οι σκηνές, οι οποίες διαδραματίζονται σε καθημερινή βάση ανακαλούν τους Μοντέρνους Καιρούς του Τσάρλι Τσάπλιν, όπου ο άνθρωπος, ως εξάρτημα ενός καλοκουρδισμένου συστήματος, έχει την ευθύνη, παράλληλα, για την εύρυθμη λειτουργία του, προκειμένου να μην υπάρξει κάποια βλάβη, η οποία θα προκαλέσει οποιαδήποτε διαταραχή στο σύμπαν της επαναλαμβανόμενης ρουτίνας. Έτσι και σήμερα όλοι λαμβάνουν μια θέση στο κοινωνικό γίγνεσθαι, αναλαμβάνοντας ανάλογες ευθύνες και υποχρεώσεις, μέσα σε προκαθορισμένα πλαίσια.