Δε θέλω πια να φοβάμαι

Ειμαι 29, ζω στα Εξάρχεια, φοράω μαύρα και όταν βαριέμαι να ξυριστώ, αφήνω μούσι.

freeminds-parallaxima

Δεν σπάω τράπεζες, δεν πετάω πέτρες σε μπάτσους και δεν πιστεύω ότι η βία μπορει να λύσει κάτι. Τι από όλα αυτά με κάνει στόχο και τι όχι; Δεν ξερω, αλλα φοβάμαι.

Χθες ήταν κάποιος φίλος, προχθές κάποιος γνωστός, και τις προάλλες ένας μικροπωλητής, μετανάστης, αναρχικός, αριστερός, κάποιος που δεν τους άρεσε η φάτσα του ή αυτά που έλεγε. Ποτέ θα έρθει η δική μας σειρά; Αυτός ο παραλογισμός δεν εχει αρχή ή τέλος και με δυσκολεύει να τον διαχειριστώ και να τον ερμηνεύσω.

Θυμάμαι μικρότερος όταν ειχα πρωτοδιαβάσει την «Ιστορία (κωμικοτραγική) του νεοελληνικού κράτους» του Ραφαηλιδη, με ειχε σοκάρει η τόσο ταραγμένη ιστορία αυτού του τόπου, από την γέννηση του. Εμφύλιος, λευκή τρομοκρατία, Χίτές, διωγμοί, εξορία, βασανιστήρια. Όλα είχαν κοινό παρονομαστή την βία.

Βία πολιτική, οικονομική και κοινωνική. Read more