Σαν ήμουν παιδί, αγαπούσα τον κόσμο του μύθου, μ’άρεσε να ακούω παραμύθια, για μυθικά τέρατα, δράκους, γενναίους και παράτολμους άνδρες που επιδιώκουν το αδύνατο ή το τουλάχιστον επικίνδυνο, για εξερευνητές που ο πόθος της απάντησης γι’αυτό το γιατί, τους οδήγησε πολύ μακριά, σε νέα σύνορα ή κάποτε, και στο τέλος των οποιωνδήποτε συνόρων …
Μα, περισσότερο, αγαπούσα τον ακαταμάχητα περίεργο, ριψοκίνδυνο και τυχοδιώκτη Οδυσσέα, που το πάθος του για περιπέτειες, η υπομονή και η επιμονή του, τον φέρνουν αντιμέτωπο με υπέρτερες προκλήσεις. Φανταζόμουν και ταυτιζόμουν, λοιπόν, με τον τρομερό Οδυσσέα, που πάλευε διαρκώς με τα θηριωδέστερα τέρατα και που, χάρη στην ευφυία του, κατόρθωνε να τα νικά .
Και ο Οδυσσέας ήμουν εγώ, ο Οδυσσέας μέσα μου, γιατί μέσα μου ζούσε ο ατρόμητος, γενναιόκαρδος ταξιδευτής, ο πολυμήχανος ναυαγός που δεν το έβαζε ποτέ του κάτω.. Read more