Eίναι αυτή η βδομάδα που θυμήθηκες το σχολείο. Στη γειτονιά τα παιδάκια που μένουν δίπλα σου σε κάνουν να το ζήσεις την πρώτη τους μέρα. Θες να κοιμηθείς λίγο παραπάνω. Αλλάζεις πλευρό.
Βγαίνεις έξω βράδυ για μια βόλτα στο κέντρο. Συναντάς παλιούς σου συμμαθητές που έχετε να μιλήσετε τουλάχιστον ένα χρόνο. Τι σου συμβαίνει; Η κατάρα του σχολείου έρχεται να σε καταστρέψει, σκέφτεσαι. Όμως κάτσε, ήταν και ένα ωραίο χαμόγελο και μια αίσθηση χαράς όταν είδες τα πρόσωπα αυτά. Ανήκουν στο μαθητικό σου παρελθόν, που θες δε θες το ξαναζείς αυτές τις μέρες.
Σιχαίνομαι τα σχολικά. Πάντα μύριζαν σχολείο. Δε μου άρεσε η αίσθηση του άγχους των πρώτων ημερών και άγχος για το άγχος. Δε νομίζω πως μου άρεσε ποτέ το σχολείο, ειδικά τον τελευταίο χρόνο του. Στη κηδεία του είχα ντυθεί στα κόκκινα, για να κάνω τη διαφορά. Read more
