Σε μια περίοδο που όλοι σπεύδουμε να δούμε τις ταινίες που πήραν χρυσές σφαίρες και τις υποψήφιες οσκαρικές ταινίες θεωρώ ενδιαφέρον να μιλήσουμε λίγο για τις ελληνικές ταινίες που έκαναν αίσθηση τους τελευταίους μήνες.
Μικρά Αγγλία
Η νέα ταινία του Παντελή Βούλγαρη βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο της Ιωάννας Καρυστιάνη , η οποία είχε γράψει επίσης το σενάριο στης “Νύφες” και έχει συμμετάσχει στο σενάριο της ταινίας “Ψυχή Βαθιά”. Η υπόθεση εκτυλίσσεται στην Άνδρο από το 1920 και μετά, ενώ φτάνει στα γεγονότα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου όπου η ιστορία κορυφώνεται. Μια μητέρα που θέλει να καλοπαντρέψει τις κόρες της γίνεται η αιτία να τους καταστρέψει τη ζωή με τις λάθος επιλογές της. Δε θέλω να σταθώ τόσο στην ιστορία, που αν μη τι άλλο είναι πολύ ενδιαφέρουσα, άλλα στα μηνύματα που περνάει η ταινία. Βλέπουμε έντονα το θεσμό του “προξενιού” και πως αυτό φαινόταν μονόδρομος τότε για τους γονείς. Τη σχέση γονέα-παιδιού που απέχει από τη σύγχρονη εποχή καθώς δεν υπήρχε η συζήτηση και η ανταλλαγή απόψεων, αλλά η επιβολή “για το καλό σου”. Το πιο έντονο μήνυμα της ταινίας όμως είναι η σχέση ανάμεσα στα αδέρφια. Το πως χτίζεται, το πως μπορεί να χαθεί και το πως μπορεί τελικά να ξεπεράσει και τις πιο δύσκολες καταστάσεις. Τη θυσία και τη συγχώρεση. Θεωρώ τη Μικρά Αγγλία αριστούργημα. Κατάφερε να μου δημιουργήσει συναισθήματα θυμού, αγανάκτησης, απογοήτευσης. Η δομή θυμίζει αρχαία τραγωδία, αν και λίγο τολμηρός ο παραλληλισμός, με την ύπαρξη τραγικής ειρωνίας, τραγικού προσώπου αλλά και την κάθαρση που έρχεται στο τέλος.