Ακούραστη σκέψη. Κοπιαστική. Ένα τσουβάλι βαρύ, θα μπορούσα να πω ασήκωτο που περιπλέκεται σε σκόρπιες κουκκίδες φρενίτιδας και χάνεται στο σκοτεινό λαβύρινθο της ύπαρξης. Δε σταματά. Μοιάζει με τροχό που γυρνά αδιάκοπα. Άλλοτε γρήγορα, άλλοτε αργά, άλλοτε με μια συγχρονισμένη μέση ταχύτητα που φέρνει την πολυπόθητη ηρεμία. Ηρεμία που κρατά ελάχιστα. Αρνείται να αφεθεί στην ησυχία της νύχτας. Αντίθετα, αυτή είναι που την παρακινεί να επιταχύνει τους ρυθμούς της, να σκάψει βαθύτερα στο σεντούκι, να σκαλίσει όλες τις πτυχές, να γίνει δράκος σκληρός που ζουλάει καθετί για να βρει απεγνωσμένα την ουσία..
