Από τότε που γνώρισα τον Κωνσταντίνο πριν μερικά χρόνια τον θυμάμαι να μου πιπιλίζει το μυαλό με τρία ονόματα: Guenassia (πόσο δίκιο είχε), Follett (τον διαβάζω τώρα) και Fallada. Διατείνεται μέχρι σήμερα πως το Μόνος στο Βερολίνο (Πόλις) είναι ίσως το αγαπημένο του βιβλίο. Εγώ, πάλι, άκουγα να εκθειάζουν περισσότερο τον Πότη (Κίχλη). Πολλές φορές είχα βρεθεί στο δίλημμα ποιο από τα δυο έργα του Fallada να αγοράσω και πάντα κατέληγα να διαλέγω τον Πότη, ίσως λόγω του πιο ελκυστικού εξωφύλλου, αλλά ποτέ δεν έφτανα μέχρι το ταμείο γιατί κάτι άλλο τραβούσε την προσοχή μου. Στα εγκαίνια του Booktalks, το οποίο πρέπει να επισκεφθείτε γιατί είναι από τα πιο προσεγμένα, γλυκά και αξιόλογα βιβλιοπωλεία που ξέρω, μαζί με διάφορους άλλους τίτλους κρατούσα στην αγκαλιά μου και τον Πότη. Και έρχεται η άτιμη (!) η Αγγελική και μου τον παίρνει μέσα απ’ τα χέρια – ήταν το τελευταίο αντίτυπο! Με τα πολλά και με τα λίγα, ο Πότης περιήλθε στην κατοχή μου μόλις ένα μήνα πριν ως δώρο γενεθλίων από τη φίλτατη Ευαγγελία. Read more