” Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία ” είπε ο ποιητής μας και σε μια παράφραση εγώ θα επισημάνω ” θέλει αρετή και τόλμη η αγάπη ” και όχι μόνο η αγάπη, η ζωή μας ολόκληρη, αλλά εγώ θέλω να εστιάσω σε αυτό το άρθρο στην αγάπη. Στην αγάπη όμως, όχι στον έρωτα, στο πάθος ή στον ενθουσιασμό, γιατί εγώ τα διαχωρίζω μεταξύ τους και υψώνω την αγάπη στο βάθρο του νικητή, διότι στην πορεία θα καταλάβει κανείς πως αυτή μένει ως το πιο δυνατό συναίσθημα. Αυτό μπορεί να το συνειδητοποιήσει μόνο όποιος έχει βιώσει όλα τα παραπάνω συναισθήματα για έναν άνθρωπο. Όλα έχουν τη σειρά τους, ο ενθουσιασμός, το πάθος, ο έρωτας και η αγάπη. Η αγάπη έρχεται ως κατάληξη μεταξύ δυο ανθρώπων που το δέσιμό τους άντεξε και αντέχει στον χρόνο, που είναι ανιδιοτελές, αληθινό και αμοιβαίο. Δε σημαίνει ωστόσο πως κάθε άνθρωπος θα φτάσει να νιώσει αγάπη για τον άλλον, γιατί τα συναισθήματά του μπορεί να τελειώσουν στον έρωτα και να σβήσουν εκεί. Η αγάπη είναι κάτι βαθύτερο και ίσως άφθαστο για κάποιους ανθρώπους.