Ή του ύψους ή του βάθους

Ή του ύψους ή του βάθους

Καταλυτικό για ποικίλους λόγους στάθηκε το Gay Pride που πραγματοποιήθηκε στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Ο Λευκός Πύργος γέμισε χρώματα κι αρώματα. Μουσικές, χαμόγελα, ατελείωτο χορό και διασκέδαση. Με μεγάλη επιτυχία γιορτάστηκε η 50η επέτειος από την ιστορική αντίσταση της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ απέναντι σε αστυνομικούς της Νέας Υόρκης το 1969 στο γκέι μπαρ Stonewall Inn. Με συνθήματα κατά του κοινωνικού αποκλεισμού και εναντίον της καταπίεσης και των ακροδεξιών πρακτικών, τα μέλη και οι υποστηρικτές του LGBTI κινήματος, για άλλη μια χρονιά, διαδήλωσαν στο φεστιβάλ υπερηφάνειας.

Την ίδια στιγμή, για πρώτη φορά στα χρονικά της Θεσσαλονίκης, την ίδια ώρα πραγματοποίησης του Gay Pride, διοργανώθηκε(;) και Straight Pride από τους «Ενωμένους Μακεδόνες», οι οποίοι κατέβηκαν να διαδηλώσουν για τα δικαιώματα των straight, αναδεικνύοντας τις αξίες της οικογένειας, της πατρίδας και της ορθοδοξίας. Το σχετικό σλόγκαν της εκδήλωσης δήλωνε τα εξής: «Στηρίζουμε την Ελληνική οικογένεια. Θέλουμε λύσεις για το δημογραφικό, την υπογεννητικότητα και τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η μέση Ελληνική οικογένεια. Στηρίζουμε επίσης τις παραδόσεις, τις διαχρονικές αξίες και το κλασσικό πρότυπο της οικογένειας». Read more

Μια εικόνα..Εμείς

Μια εικόνα..Εμείς

Φωτογραφίες περιφέρονται εδώ κι εκεί, «φιγουράρουν» σε εφημερίδες, περιοδικά, διαδίκτυο. Από ένα κόσμο που δε μοιάζει με το δικό μας κι όμως είναι αυτός. Άνθρωποι τόσο διαφορετικοί μα στην ουσία τόσο ίδιοι. Με αγωνίες και προβλήματα σίγουρα πιο σημαντικά από τα δικά μας.

Ακούω μια φωνή μέσα μου να λέει: «Πρόοδος, το λένε». Ναι το ξέρω. Πρόοδος. Όταν εξασφαλίζεις τα βασικά θέλεις κι άλλα κι άλλα κι άλλα.. Αδυνατείς να αρκεστείς σε κάποια και το σακούλι διογκώνεται σαν ένα μπαλόνι που φουσκώνει φουσκώνει με ορατό τον κίνδυνο να εκραγεί. Και πότε τελειώνει αυτό;; Όταν ξεχνάς τα βασικά;; Όταν κινδυνεύεις να τα χάσεις και τότε συνειδητοποιείς την αξία τους;;;
Read more

Εμείς να πετάξουμε θέλαμε!

πετάωΣκηνές παραλόγου ξετυλίγονται μπροστά στα μάτια μας, και μια μαγεία συναισθηματική, καταφέρνει καμιά φορά να αδρανοποιήσει τα αντανακλαστικά της λογικής μας.

Παιχνίδι χαμένο απ’ τα αποδυτήρια, μα ετούτοι εδώ οι λαϊκοί, δεν το ξέρουν και συνεχίζουν να πολεμούν. Μια μοίρα φτιαγμένη και αποφασισμένη από πριν, χωρίς πόλεμο, χωρίς νίκες και ήττες . Μια τραγωδία η οποία συνεχίζεται και προχωρά κανονικά, χωρίς αίματα και χωρίς λαβωματιές, παρά μόνο βουβοί πόνοι και πνιχτοί λυγμοί, σαν εκείνους που ανεβαίνουν ως επιθανάτιοι ρόγχοι πρώτα στον οισοφάγο μας, μετά στην όψη μας και μετά στα μάτια μας κάνοντάς τα να τρέχουν χωρίς να το θέλουν με εκείνα τα ξινά δάκρυα της απογοήτευσης και της προδοσίας. Read more