Ένα κυριακάτικο πρωινό με βρήκε καθισμένη στον καναπέ να εναλλάσσω για κάμποση ώρα τα κανάλια της τηλεόρασης. Έψαχνα να βρω κάτι να τραβήξει την προσοχή μου. Λίγο πριν τα παρατήσω, ένα πρόγραμμα με θεματική ενότητα «Σχέσεις Γονέων και Παιδιών: Ο δεσμός με τη μητέρα» μόλις άρχιζε και μου φάνηκε άκρως δελεαστικό.
Ήμουν απόλυτα συγκεντρωμένη και συντονισμένη στη ροή του θέματος. Οι απόψεις που εκφράζονταν από παρουσιαστές και προσκεκλημένους ήταν ποικίλες και οι τοποθετήσεις ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες. Άλλοτε διατυπώνονταν με ένταση και άλλοτε με χαμηλότερους τόνους, ενδεχομένως ανάλογα με το πόσο προσωπικά ήταν τα βιώματα των ομιλητών.
Παρόλη την αντιπαράθεση μεταξύ τους όλοι κατέληξαν στο συμπέρασμα «πως η σχέση των παιδιών με τη μητέρα είναι ανιδιοτελής, ουσιαστική, μοναδική, ηθική και υποστηρικτική». Όλοι ανεξαιρέτως μιλούσαν με ενθουσιασμό για τα προτερήματά της παρουσιάζοντάς τα με τέτοιο μεθυστικά, ιδανικό τρόπο που ειλικρινά ομολογώ πως είχα εντυπωσιαστεί με την τόση εξιδανίκευση. Read more