δικαιοσύνη

Η απονομή δικαιοσύνης  είναι ίσως το βασικότερο συστατικό του δημοκρατικού πολιτεύματος καθώς διασφαλίζει την ισονομία και την αξιοκρατία της πολιτείας. Η δικαστική εξουσία πρέπει να είναι αδέκαστη, αμερόληπτη και ανεπηρέαστη από κρατικούς  αξιωματούχους και από άλλους εξωγενείς παράγοντες. Η δικαιοσύνη υπηρετώντας συγκεκριμένες πολιτικές  επιδιώξεις απολύει το προσωπείο του αμερόληπτου κριτή και φορά μια μάσκα δωσίλογου φερέφωνου μιας διεφθαρμένης κρατικής εξουσίας.

Θα δώσω κάποια παραδείγματα τέτοιας συμπεριφοράς  δείχνοντας ότι πολλές φορές η δικαιοσύνη μπορεί γίνει ο αγγελιαφόρος της κυβέρνησης και να πραγματώσει την εκδίκηση που θέλει τόσο να κερδίσει.

• Το παράδειγμα του Σάββα Ξηρού είναι ενδεικτικό και χρίζει μεγάλης ανάλυσης . Θα αρκεστώ να πω ότι στον κρατούμενο έχει διαπιστωθεί το υψηλότερο ποσοστό αναπηρίας που έχει διαγνωσθεί ποτέ σε κρατούμενο των Φυλακών Κορυδαλλού. Ο Ξηρός  πάσχει από πολλαπλή σκλήρυνση κατά πλάκας και έναν συνδυασμό άλλων ασθενειών, όπως τύφλωση και άλλες διάφορες σοβαρές παθήσεις. Με βάση αυτά τα δεδομένα και τη νομολογία  του δικαστηρίου στο οποίο έγινε η προσφυγή, ήταν μονόδρομος η κατ΄ οίκον νοσηλεία. Αντίθετα, το δικαστήριο απέρριψε ομόφωνα  το αίτημα του καταδικαστθέντος για την υπόθεση της «17 Νοέμβρη». Το σκεπτικό της απόφασης δεν έχει γίνει ακόμα γνωστό ! Η υπόθεση αυτή ήταν η αφορμή για να  καταδικασθεί η χώρα μας στο Ευρωπαϊκό  Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για βασανισμό του Ξηρού καθώς και για το ότι δεν του παρείχε τη κατάλληλη ιατρική φροντίδα έτσι ώστε να μην επιδεινωθεί η υγεία του.

• Το δεύτερο παράδειγμα είναι εξίσου σοκαριστικό : O Kώστας Σακκάς, κατηγορούμενος για τη συμμετοχή του στην οργάνωση ‘Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς’, κρατούνταν 3 χρόνια στη φυλακή χωρίς να έχει δικαστεί!!!Η απόφαση να παραταθεί η προφυλάκισή του για 36 μήνες, ύστερα από απόρριψη της έφεσης που κατέθεσε ο κατηγορούμενος, ήρθε κατά παράβαση όχι μόνο του 18μηνου (μέγιστο όριο προφυλάκισης για την ίδια υπόθεση), αλλά ακόμη και του 30μηνου που θέτει το ίδιο το Σύνταγμα ως ανώτατο όριο για διαδοχικές προφυλακίσεις για διαφορετικές υποθέσεις. Ο Σακκάς έκτοτε άρχισε απεργία πείνας κατά την οποία έχασε 13 κιλά και ήταν στα πρόθυρα να πεθάνει από ανακοπή καρδιάς. Το περιστατικό αυτό ήταν αφορμή να (ξανά) καταδικασθεί η Ελλάδα από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Εκτός αυτού, γίναμε και διεθνώς ρεζίλι, καθώς τα ελληνικά πεπραγμένα έγιναν αντιληπτά απ’ τον guardian, ο οποίος αφιέρωσε μεγαλόψυχα ένα άρθρο επί τούτου:(http://www.theguardian.com/commentisfree/2013/jul/04/greece-kostas-sakkas-hunger-strike)

Ποιο είναι λοιπόν το κίνητρο των ελληνικών αρχών που καταπατούν επανειλημμένα τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά και τους νόμους του κράτους που τόσο συχνά επικαλούνται ως εχέγγυο της εύρυθμης κρατικής λειτουργίας;

Αναφέρω ενδεικτικά δύο παραδείγματα αντίστροφης μεταχείρισης :

• Στυλιανός Παττακός : Έλληνας καθαιρεθείς αξιωματικός και πρωτεργάτης του πραξικοπήματος της 21^ης Απριλίου 1967, για την διεξαγωγή του οποίου  κρίθηκε ένοχος στάσης και εσχάτης προδοσίας και καταδικάσθηκε σε θάνατο, ποινή που αργότερα μετατράπηκε σε ισόβια. Ο Παττακός αποφυλακίστηκε το Σεπτέμβριο του 1990 από την κυβέρνηση Μητσοτάκη για λόγους υγείας.

Read more →