‘’Και αν δεν μπορείς να κάμεις τη ζωή σου όπως θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς, μην την εξευτελίζεις…‘’. Αριστουργηματικά ο μεγάλος ποιητής Κ.Π.Καβάφης, περί το 1913, θα μας υποδείξει την έννοια της ηθικής κοινωνικής στάσης και της μετρημένης ζωής. Σχεδόν έναν αιώνα μετά, αναρωτιέμαι, αν μπορεί να υπάρξει μεγαλύτερος εξευτελισμός της ανθρώπινης υπόστασης, αν μπορεί να υπάρξει μεγαλύτερος εξευτελισμός της ίδιας της ζωής.
Έχεις μεγαλώσει και συ και το ξέρω, ξέρω πως έχεις δει και συ μικρές ψυχές να περιπλανιούνται στους δρόμους ζητώντας λίγα χρήματα ‘’ανθρωπιάς ‘’. Σκέφτεσαι:« Να δώσω η όχι;» Φοβάσαι και αμφιταλαντεύεσαι. «Θα κάνω απλά μια τρύπα στο νερό», λες. «Θα συμβάλω στην παιδική εκμετάλλευση»,λες. Άλλος πάλι, θα προσφέρει ότι μπορεί. Γιατί; Γιατί φοβάται τις συνέπειες που μπορεί να υποστεί αυτό το μικρό παιδί. Είπα Παιδί; Και όμως, δεν του δόθηκε η ευκαιρία να ζήσει σαν παιδί. Το σκέφτεσαι και πάλι, ξανά και ξανά, μέχρι που θα χτυπήσει το τηλέφωνο. Άργησες στη δουλειά. Τρέχαααα. Read more