Ναι… απλά ήθελα να ανοίξω το στόμα μου να το φωνάξω και να το ακούσω εγώ η ίδια, μια που εσύ δεν είσαι εδώ… Κλείνω τα μάτια να συγκρατήσω δυό απρόσκλητα δάκρυα που δεν έχουν βαρεθεί να κατεβαίνουν κάθε φορά που σε φέρνω στο νού μου.
Μπαίνω επισήμως στα σαράντα και είναι σα να γεννήθηκα εχτές. Τρέχω στην άμμο στην παραλία που με πήγαινες, μυρίζω ακόμα τη σούπα σου, τρέχοντας από την πόρτα ένα χειμωνιατικό μεσημέρι, πετώντας τη σάκα του σχολείου μακριά.. Γεύομαι το γλυκό κυδώνι σου και τρέμω στην ιδέα ότι αυτή η γλύκα γρήγορα θα χαθεί… Γερνάω μαμά… Read more