Το φθινόπωρο τον βρήκε να πρέπει να διαχειριστεί επίπονους αποχωρισμούς και μεγάλο φόρτο εργασίας. Πλέον μπαίνοντας στην καρδιά του χειμώνα νόμιζε πως είχε αρχίσει να τακτοποιεί κάποια πράγματα μέσα και έξω του. Λάθος. Αρχές Μάρτη ένα κυνικά ευγενικό υπόμνημα γνωστοποιούσε την απόλυσή του.
Άσε την ζωή να σε εκπλήξει τού είχε πει λίγο πριν μπει στο στενό ασανσέρ και η βαρύτητα την πάρει μακριά του για πάντα.
Η βαρύτητα. Αυτή η πουτάνα φταίει για όλα, γύρισε και είπε στον σκύλο του που κοιτούσε μελαγχολικά. Δεν κατάλαβε και πολλά, λούφαξε στην γωνία του μασουλώντας μια κάλτσα. Ήταν καλή περίπτωση, την συμπαθούσαν και οι δυο γιατί τους έκανε να νιώθουν καλά με τον εαυτό τους. Με αυτό που ήταν πραγματικά και όχι με αυτό που θα ήθελαν οι άλλοι να είναι. Δηλαδή ένα χαζοχαρούμενο σκυλί και ένας ηλίθιος, βολικός νέος. Όχι. Ήταν περιπτώσεις δύσκολες και το γνώριζαν εκατέρωθεν. Read more