και όλοι μείναμε ίδιοι…

και όλοι μείναμε ίδιοι…

Σάββατο βράδυ 12 παρά και όλα μοιάζουν κλασικά.. Ίδιες συνθήκες, ίδια πρόσωπα με κάποιες αυξομοιώσεις, ίδια συναισθήματα (;) και οι πρωταγωνιστές έτοιμοι να ξεκινήσουν την παράσταση τους. Κοιτάς γύρω και είναι απλά σα να ζεις στιγμές σε επανάληψη, ενώ πριν έχεις σκεφτεί πόσο αμήχανα θα νοιώθεις..πόσος καιρός πέρασε από όταν τους είδες, πως θα τους μιλάς, αν θα έχει κοινά και αν ..αν…αν… Άσκοπες σκέψεις και προβληματισμοί, όλα ίδια, μετά από τα πρώτα λεπτά νοιώθεις ότι όλα σου είναι τόσο οικεία και εσύ απλά πρέπει να είσαι ο εαυτός σου.

Όλοι είναι ίδιοι, κανείς δεν άλλαξε, κανείς δεν απέκτησε λίγη παραπάνω σοφία λόγω των χρόνων που πέρασαν…Μα, “Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν, απλά γίνονται κάτι λίγο περισσοτέρο από αυτό που πραγματικά είναι …” έτσι λέει ο λαός και αποδείχτηκε για ακόμη μια φορά σοφός.  Read more