…ίσως το ιστορικότερο νησί του παγκόσμιου χάρτη…
Η ιστορία της ύστερα από μελέτες, ανασκαφές και ευρήματα ξεκινά ήδη από την Προϊστορική εποχή, πριν δηλαδή μας παραδοθεί καταγεγραμμένη σε πάπυρους και βιβλία. Σχεδόν κανείς από τους κατοίκους της δεν μπορούσε να υποψιαστεί τη σπουδαιότητα και το σεβασμό του τόπου που γεννήθηκε, μεγάλωσε και έζησε στο πέρασμα των χρόνων.
Η Σαλαμίνα,σύμφωνα με το μύθο ήταν η Νεράιδα κόρη του θεού Ασώπου και της Μετώπης, αδελφή της Αίγινας και σύζυγος του θεού της θάλασσας Ποσειδώνα. Ο ιστορικός γεωγράφος Στράβωνας υποστηρίζει πως είχε στην κατοχή της τρία ονόματα: Σκίρας,Πιτυούσα-λόγω των πεύκων της και Κυχρεία, προς τιμήν του υϊού της Κυχρέα.
Πατρίδα του ομηρικού Βασιλιά Αίαντα του Τελαμώνιου, πλοία του οποίου συμμετείχαν στην εκστρατεία των Αχαιών ενάντια στην Τροία. Τόπος γέννησης αλλά και πηγαίας έμπνευσης, σε ένα υπόγειο σπήλαιο, του τραγικού ποιητή Ευριπίδη. Λιμάνι που χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή και ναυπήγηση των Αθηναϊκών πλοίων-τις λεγόμενες «Τριήρεις». Η ύψιστης σημασίας Ναυμαχία των Ελλήνων ενάντια στην Περσική Αυτοκρατορία, με αρχηγό τον Θεμιστοκλή, το Σεπτέμβριο του 480 π.Χ, έλαβε χώρα στα στενά της, δημιουργώντας την αρχή της ακμής της Αθηναϊκής πολιτείας καθώς και της παρακμής των Περσών. Η Ναυμαχία της Σαλαμίνας κατοχυρώνεται ως η σημαντικότερη μάχη της Αρχαίας Ιστορίας.
Η ιστορία της φυσικά δεν σταματά το 480 π.Χ αλλά συνεχίζεται αναπτύσσοντας την τοπική της κοινωνία, το πολιτισμό της, τον δικό της μικρόκοσμο-με τους παραδοσιακούς χορούς της και τις φορεσιές της. Την περίοδο του 1821 ο αρχιστράτηγος τότε Γεώργιος Καραϊσκάκης οργανώνει το παρατηρητήριό του έχοντας προστάτη τον Άγ.Δημήτριο. Λαβωμένος από την μάχη της Ακρόπολης αφήνει την τελευταία του πνοή στη Σαλαμίνα ζητώντας να ταφεί δίπλα στην εκκλησία του Αγίου του. Φιλοξενεί την περίοδο της Γερμανικής Κατοχής, τον ποιητή Άγγελο Σικελιανό, ο οποίος βρίσκει καταφύγιο σε ένα γραφικό σπιτάκι δίπλα στη θάλασσα.