Σκηνές παραλόγου ξετυλίγονται μπροστά στα μάτια μας, και μια μαγεία συναισθηματική, καταφέρνει καμιά φορά να αδρανοποιήσει τα αντανακλαστικά της λογικής μας.
Παιχνίδι χαμένο απ’ τα αποδυτήρια, μα ετούτοι εδώ οι λαϊκοί, δεν το ξέρουν και συνεχίζουν να πολεμούν. Μια μοίρα φτιαγμένη και αποφασισμένη από πριν, χωρίς πόλεμο, χωρίς νίκες και ήττες . Μια τραγωδία η οποία συνεχίζεται και προχωρά κανονικά, χωρίς αίματα και χωρίς λαβωματιές, παρά μόνο βουβοί πόνοι και πνιχτοί λυγμοί, σαν εκείνους που ανεβαίνουν ως επιθανάτιοι ρόγχοι πρώτα στον οισοφάγο μας, μετά στην όψη μας και μετά στα μάτια μας κάνοντάς τα να τρέχουν χωρίς να το θέλουν με εκείνα τα ξινά δάκρυα της απογοήτευσης και της προδοσίας. Read more