Οι τελευταίες μέρες μόνο καλοκαίρι, ξεγνοιασιά και χαλάρωση δε θυμίζουν για τους περισσότερους από εμάς. Η χώρα μας βρέθηκε και εξακολουθεί να βρίσκεται στο επίκεντρο του παγκόσμιου οικονομικού-πολιτικού-κοινωνικού ενδιαφέροντος λόγω της οικονομικής ύφεσης που υφίσταται τα τελευταία χρόνια. Από κάθε άποψη, είμαστε στη στρόφιγγα των εξελίξεων σχετικά με την τύχη της χώρας μας και την παραμονή της στην Ευρωζώνη και την Ε.Ε. Η κατάσταση έφερε στην επιφάνεια εικόνες και μνήμες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι ίδιοι εχθροί, οι ίδιες συμμαχίες, ο ίδιος στόχος! Ο κυριότερος η ”διάλυση” της χώρας μας, στόχος που δεν εσωκλείεται απόλυτα σε οικονομικό επίπεδο. Δοκιμαστήκαμε και δοκιμαζόμαστε σε θέματα αντοχής, διαπραγμάτευσης, υπομονής και συνοχής. Ένας λαός απέναντι σ’ένα αδυσώπητο τείχος, που δε φαίνεται να γκρεμίζεται τόσο εύκολα. Η καθημερινότητά μας σίγουρα συνέχισε να γίνεται όλο και δυσκολότερη και σ’ αυτές τις δυσκολίες προστέθηκε από τη μια ο φόβος για την επόμενη μέρα και από την άλλη ο πατριωτισμός για να σώσουμε ο,τι απέμεινε, την αξιοπρέπειά μας!
Ακόμα και οι πιο αδαείς άρχισαν να γίνονται οικονομολόγοι και να εκτιμούν την κατάσταση. Μάθαμε να χρησιμοποιούμε διεθνισμούς, όπως capital control και Grexit και το χειρότερο είναι πως έγιναν αναγκαστικά αναπόσπαστοι όροι της ζωής μας. Μπροστά σε ένα τραπεζικό-οικονομικό σύστημα που ρημάζει, άρχισε να ρημάζει και η καθημερινότητά μας. Ξεχάσαμε πως είμαστε άνθρωποι και βυθιστήκαμε στον ορυμαγδό της προπαγάνδας, της ιδιοτέλειας, της απελπισίας. Χάσαμε την εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, στους κυβερνώντες, στους συνανθρώπους μας. Κλειστήκαμε για άλλη μια φορά στο καβούκι μας από ανασφάλεια, από θυμό, από φόβο, από θλίψη για την κατάληξη της χώρας μας. Δικαιολογημένα, δεν υπάρχει αμφιβολία! Όμως δεν είμαστε λαός που υποτάσσεται τόσο εύκολα, που παραδίνεται αμαχητί και που συμπράττει με τον εχθρό. Μάθαμε τα τελευταία χρόνια, αλλά και σε όλη τη διάρκεια της πορείας μας ως λαός, να δίνουμε μάχες αδιάσπαστοι και να τιμάμε την ιστορία και τους προγόνους μας!