Στις 8 Ιανουαρίου του 1942 μέσα στην κορύφωση του Β’ παγκοσμίου πολέμου γεννιέται ένα παιδί θαύμα. Μεγαλωμένος από δύο εξαιρετικά μορφωμένους γονείς-ο πατέρας του είχε σπουδάσει τότε γιατρός και η μητέρα του Φιλοσοφία, Πολιτική και Οικονομικά-και σέ ένα κόσμο γεμάτο βιβλία ξεκινάει τη σχολική του εκπαίδευση στο Byron House School. Οι «προοδευτικές μέθοδοί» του, υποστήριξε αργότερα, ήταν η αιτία που η φοίτηση του σε αυτό το σχολείο δεν τον βοήθησε να διαβάζει.
Το 1950 μετακομίζουν στο Σαίντ Άλμπανς του Hertfordside όπου παρακολουθεί μαθήματα στο Οικοτροφείο High School for girs στο οποίο τότε τα νεαρά αγόρια είχαν δικαίωμα να φοιτήσουν. Ύστερα από κάποιους μήνες διαμονής στη Μαγιόρκα επιστρέφει στην Αγγλία και για ένα χρόνο παρακολουθεί μαθήματα στο σχολείο Ραντλεττ. Η αξία της εκπαίδευσης ήταν ύψιστης σημασίας για την οικογένεια του Hawking. Η επιθυμία του πατέρα του να φοιτήσει στο σχολείο Γουεστμινστερ δεν γίνεται πραγματικότητα μιας και ο δεκατριάχρονος Στήβεν-λόγω ασθένειας-δεν συμμετέχει στις εξετάσεις για την υποτροφία.Χωρίς την χρηματική ενίσχυση της υποτροφίας ήταν ανέφικτο να αποπληρωθούν τα δίδακτρα κι έτσι ο Hawking συνεχίζει την σχολική του πορεία στο Σαιντ Άλμπανς. Αν και η ακαδημαϊκή του επίδοση δεν
είναι ιδιαίτερα επιτυχημένη παρουσιάζει μια ανεπτυγμένη δεξιότητα στα επιστημονικά θέματα. Εμπνέεται από τον Ταχτά αποφασίζει να σπουδάζει μαθηματικά, όμως ο πατέρας του τον παροτρύνει να στραφεί στην ιατρική μιας και οι θέσεις εργασίας ήταν ελάχιστες στον τομέα των μαθηματικών. Το να σπουδάσεις μαθηματικά εκείνη την εποχή ήταν αδύνατο και έτσι στρέφεται στη φυσική και στη χημεία. Θέλει να σπουδάσει στο Oxford University College από το οποίο και αποφοιτεί. Το Μάρτιο του 1959 τιμάται με υποτροφία μετά τις σχολικές εξετάσεις του τρέχοντος έτους.
Στην ηλικία των 17 ετών τον υποδέχεται το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Το 1ο έτος πέρασε βαριεστημένα αφού θεωρούσε την Ακαδημαϊκή μελέτη «γελοία εύκολη». Κατά τη διάρκεια του δεύτερου και τρίτου έτους έδειξε ενδιαφέρον για την κλασσική μουσική και την επιστημονική φαντασία. Αυτά τον ανέδειξαν σε ένα ζωηρό, δημοφιλές και πνευματώδες αγόρι του κολλεγίου. Ο Ρόμπερτ Μπέρμαν, καθηγητής φυσικής, έλεγε για τον μαθητή του πως ήξερε ότι κάτι ήθελε να γίνει και μπορούσε να το κάνει χωρίς να κοιτάζει πως το έκαναν οι άλλοι. Ύστερα από 1000 ώρες μελέτης κατα τη διάρκεια των σπουδών του και την σκέψη ότι θα θεωθηθεί οκνηρός και δύσκολος φοιτητής λαμβάνει το πτυχίο του με βαθμό First Class Honours Degree. Ο Οκτώβρης του 1962 τον βρίσκει στο Τρίνιτι Χόλ του Cambridge να αρχίζει την μεταπτυχιακή του εργασία.
Ορόσημο στη ζωή του αποτέλεσε το πρώτο έτος του διδακτορικού του, καθώς ο Hawkins ήθε αντιμέτωπος με την υγεία του. Αντιμετώπιζε μια συνεχόμενη αδεξιότητα κατά τη διάρκεια του τελευταίου έτους στην Οξφόρδη. Η πτώση του από τα σκαλιά και οι δυσκολίες στην κωπηλασία επιδεινώνουν την κατάστασή του. Η ομιλία του γίνεται ελαφρώς μπερδεμένη και οι ιατρικές εξετάσεις είναι προ των πυλών. Είναι 21 ετών όταν η διάγνωση για ασθένεια των κινητικών νευρώνων ανακοινώνεται στην οικογένεια. Οι γιατροί του δίνουν μόνο δύο χρόνια ζωής. Παρά τις ιατρικές συμβουλές να συνεχίσει τις μελέτες του εκείνος το θεωρεί άσκοπο δείχνοντας τα πρώτα σημάδια της κατάθλιψης.
Όμως, ο έρωτάς του με την Τζέιν Γουάιλντ του άλλαξε τα δεδομένα και του έδωσε ένα λόγο για να ζήσει. Η επιστροφή στην εργασία του γίνεται με ενθουσιασμό παρ’ όλο που πια η ομιλία του ήταν ακατανόητη και αδυνατούσε να κινηθεί χωρίς υποστήριξη πια. Αποκτά φήμη για την τολμή του, το θράσος του όταν τον Ιούνιο του 1964 προκαλεί δημόσια σε διάλεξη την εργασία του Fred Hoyle και του σπουδαστή του Jayant Narlikar.
Η Μεγάλη έκρηξη και η θεωρία Steady state είναι το θέμα συζήτησης στον κύκλο της φυσικής κοινότητας. Ο Στήβεν εμπνέεται από το θεώρημα του Ροτζερ Πένροουζ για την ιδιομορφία του χωροχρόνου στο κέντρο των μαύρων τρυπών. Το 1965 ετοιμάζει τη διατριβή του πάνω σε αυτό το θέμα εφαρμόζοντας την ίδια θεωρία σκεπτόμενος ολόκληρο το σύμπαν. Η σκέψη αυτή τον οδηγεί στην ερευνητική υποτροφία του Κολλεγίου Γκόνβιλ. Το Μάρτιο του 1966 η εργασία του με τίτλο «Ιδιομορφίες και Γεωμετρία του χωροχρόνου» του απονέμει τον διδακτορικό του τίτλο. Ο ίδιος ο Πένροουζ εκφράζει την μεγάλη του εκτίμηση προς το πρόσωπό του με αποτέλεσμα να κερδίσει το βραβείο Άνταμς την ίδια χρονιά.
Στα τέλη της δεκαετίες του 1970 η ομιλία του γίνεται ακατανόητη. Μόνο οι οκείου μπορούν να τον καταλάβουν. Οι διαλέξεις του σιγά σιγά σταματούν. Συνεννοείται μόνο με το σμίξιμο των φρυδιών του. Αρνείται να δεχτεί ότι πλέον θα κινείται με βοήθεια καρέκλας με ρόδες. Λίγα χρόνια αργότερα ο Stephen ανεξαρητοποιείται όταν η επικοινωνία με τον κόσμο γίνεται μέσω της βοήθειας ηλεκτρονικού υπολογιστή.
Ωστοσο παρά τα όλα προβλήματα που αντιμετωπίζει με την υγεία του, οι ερευνητικές του εργασίες δεν σταματούν. Ενας καθηγητής παρομοιάζει τις σκέψεις του με εκείνες του Ιδιοφυούς μουσικοσυνθέτη Μότσαρτ. Οι θεωρίες του για τις μαύρες τρύπες και το σύμπαν ανοίγουν ένα νέο δρόμο στην θεωρητική φυσική, αν και αρχικά αμφισβητήθηκε από την επιστημονική κοινότητα. Σε όλη τη διάρκεια της ακαδημαϊκής του καριέρας διακρίθηκε σε σημαντικές θέσεις. Η προσωπικότητά του αποκτά το σεβασμό που της άξιζει κερδίζοντας αμέτρητα βραβεία.
Στις 14 Μαρτίου του 2018 οι επιπλοκές στην υγεία του κλονίζουν το σύμπαν του οργανισμού του. «Έφυγε» ευτυχισμένος που κατάφερε να νιώσει τον έρωτα, την πατρότητα και την απόλυτη γνώση στο αντικείμενο που τον μάγεψε. Ταξίδεψε στον δικό του πλανήτη γνωρίζοντας πως η δική του ατέλεια ταίριαζε τόσο στο ατελές του σύμπαντος. Ο ίδιος υποστήριζε πως εφόσον δεν υπάρχει τελειότητα στο ίδιο το σύμπαν κανείς δεν μπορεί να διεκδικεί αυτόν τον τίτλο. Απέδειξε όσο κανένας, ότι όσο δύσκολη, όσο διαφορετική κι αν μας δίνεται η ζωή ΠΑΝΤΑ υπάρχει κάτι στο οποίο μπορούμε να επιτύχουμε. Αρκεί να μην τα παρατήσουμε ποτέ. Κόντρα στις προβλέψεις εκείνος δεν τα παράτησε. Αγωνίστηκε, πάλεψε και νίκησε το μαραθώνιο της ζωής. Έζησε για 55 χρόνια κατορθώνοντας το απροσδόκητο.
Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις του Stephen Hawking είναι αυτή που έδωσε στον John Oliver στην πρώτη εκπομπή του “People Who Think Good” . Σε αυτή την εφ’όλης της ύλης συνέντευξη καλύπτουν θέματα όπως τα παράλληλα σύμπαντα, η τεχνητή νοημοσύνη και η Charlize Theron. Μια συνέντευξη που αν δεν την έχετε ήδη παρακολουθήσει θα σας καθηλώσει.
Απο χθες η επιστημονική κοινότητα είναι πιο φτωχή. Ένας ακόμα Υπέροχος άνθρωπος πέταξε μακριά αφήνοντας πίσω του την ελπίδα πως όλοι μπορούμε να τα καταφέρουμε αρκεί να έχουμε κάτι το οποίο θα πιστεύουμε με πάθος και αφοσίωση.
Αυτό το κάτι να είναι ο τρόπος που θα «τραβήξουμε» τη ζωή από τα μαλλιά βγαίνοντας Νικητές…
Με άσβεστο σεβασμό στον Stephen Hawkins…
Μαριαλένα Βιλλιώτη