14 Μαΐου του 1932, την εποχή της ποτοαπαγόρευσης, μία διαδήλωση στη Νέα Υόρκη απαιτεί: «Θέλουμε μπύρα».
Για δεκατρία χρόνια από την 1η Ιανουαρίου του 1920 έως την 5η Δεκεμβρίου του 1933 στην Αμερική, είχε κηρυχθεί παράνομη η παρασκευή, διακίνηση, εισαγωγή, εξαγωγή και πώληση αλκοολούχων ποτών. Οι λόγοι που προκάλεσαν την κίνηση αυτή ήταν αφενός κοινωνικοί, λόγω των συνεπειων που έχει ο αλκοολισμός στην υγεία των παιδιών, για τη σχέση του με την εγκληματικότητα και αφετέρου οικονομικοί, γιατί πίστευαν πως η κατάχρηση του οινοπνεύματος είχε αρνητικές επιδράσεις στην παραγωγική ικανότητα των εργατών.
Το κίνημα της ποτοαπαγόρευσης είχε ξεκινήσει στις αρχές του 19ου αιώνα και ήδη ως το 1850 αρκετές πολιτείες, κυρίως του νότου, είχαν ψηφίσει νόμους που περιόριζαν ή απαγόρευαν τη διάθεση αλκοολούχων ποτών. Η πρωτοβουλία ανήκε κυρίως σε θρησκευτικές προτεσταντικές οργανώσεις, κυρίως του Μεθοδιστικού δόγματος.
Στα θετικά της ποτοαπαγόρευσης υποτίθεται πως ήταν και η μείωση των θανάτων που σχετίζονταν με το αλκοόλ, πράγμα που δεν ίσχυσε. Λόγω της παράνομης παραγωγής αλκοολούχων ποτών, οι θάνατοι άρχισαν να αυξάνονται δραματικά μέσα σε 7 χρόνια που είχε ψηφιστεί ο νόμος, καθώς ο κόσμος κατανάλωνε ποτά-μπόμπες που συνέβαλαν σημαντικά στην άνοδο τυφλώσεων και παραλύσεων. Έτσι λοιπόν αφού χτυπήθηκε σφοδρά και η οικονομία της χώρας τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, καθιστώντας την ποτοαπαγόρευση δύσκολη. Η εργατική τάξη φαίνεται να χτυπήθηκε παραπάνω από την μεσαία και ανώτερη τάξη των Αμερικανών. Υπολογίστηκε ότι το κράτος έχανε κάθε χρόνο περίπου 500.000 εκατομμύρια δολάρια από τη φορολογία του αλκοόλ και έχοντας περάσει και την εποχή της Μεγάλης Ύφεσης (το «Κραχ» του 1929) ο κόσμος αναζητούσε απεγνωσμένα δουλειά και χρήματα.
Η κατάληξη δε θα μπορούσε να είναι διαφορετική…Στις 22 Μαρτίου του 1933, ο πρόεδρος Φραγκλίνος Ρούζβελτ (γνωστός λάτρης του Martini) υπέγραψε τον νόμο “Cullen-Harrison” που νομιμοποιεί την μπύρα με περιεκτικότητα σε αλκοόλη 3,2% και το κρασί σε εξίσου χαμηλή περιεκτικότητα σε οινόπνευμα. Στις 5 Δεκεμβρίου της ίδιας χρονιάς, καταργείται 18η τροπολογία με τον ερχομό της 21ης τροποποίησης του Συντάγματος που υιοθετήθηκε από το Αμερικανικό Κογκρέσο.
Ο νόμος της ποτοαπαγόρευσης λοιπόν αποσύρθηκε το 1933, “αφήνοντας” πίσω του μια “κληρονομιά” από γκανγκστερικές, εγκληματικές, ακόμη και κωμικές ταινίες.
Επιλέγοντας τις αγαπημένες μου..
Miller’s Crossing
Πρόκειται για ένα αριστούργημα των αδελφών Κοέν με τους Γκάμπριελ Μπερν και Τζον Τορτούρο, το Miller’s Crossin περιγράφει τη δράση των συμμοριών του Σικάγο και τη λαθρεμπορία αλκοόλ. Στην Αμερική του 1930, ένας αντί-ήρωας βρίσκεται μπλεγμένος ανάμεσα σε δύο μαφιόζικες συμμορίες, που έχουν ανοίξει πόλεμο.
Once Upon A Time In America
Η ταινία ξετυλίγει την ιστορία (από την δεκαετία του ’20 μέχρι το ΄60) ενός ηλικιωμένου γκάνγκστερ, επικηρυγμένου από το οργανωμένο έγκλημα, που επιστρέφει στην πόλη της Νέα Υόρκης στην δεκαετία του ΄70. Πρόκειται για έναν γκάνγκστερ με το παρατσούκλι Νουντλς, που μεγάλωσε στην εβραϊκή συνοικία, ανήλικος ακόμα έγινε αρχηγός συμμορίας, και στα χρόνια που ακολούθησαν συνέδεσε το όνομά του με τη “χρυσή εποχή” των παρανόμων.
Η ταινία αρχικά παρουσιάσθηκε στο φεστιβάλ των Καννών με την κανονική της διάρκεια 229 λεπτά. Στην Αμερική όμως η ταινία βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες μειωμένη κατά 90 λεπτά και υπήρξε μια εμπορική αποτυχία….Παρ όλα αυτά είναι ένα αριστούργημα που σε ταξιδεύει με την μουσική, τις εικόνες του και τις ερμηνείες των πρωταγωνιστών του σε μια άλλη εποχή….
Some Like It Hot
Τέλος, κλείνουμε με μια κωμωδία που αποτέλεσε παρωδία γκανγκστερικών ταινιών. Ας δούμε την υπόθεση.. Για να αποφύγουν τη μαφία που τους κυνηγά, δύο άνεργοι μουσικοί μεταμφιέζονται σε γυναίκες και κρύβονται σε ένα γυναικείο μουσικό συγκρότημα. Ερωτεύονται όμως το αστέρι του θιάσου και ανακαλύπτουν ότι “κανείς δεν είναι τέλειος”.
Ένα μέτρο που απέτυχε και οδήγησε στην γιγάντωση του οργανωμένου εγκλήματος.
Αλεξάνδρα…
για περισσότερες ιστορικές πληροφορίες: 1.http://www.nobile.gr/3948/h-potoapagoreysh-sthn-amerikh-toy-1920, 2.http://www.sansimera.gr/articles/198