Ήταν Νοέμβρης του 1973 όταν οι φοιτητές, οι νέοι και οι νέες κατέλαβαν το Πολυτεχνείο για να διαμαρτυρηθούν κατά της Δικτατορίας . Κατά του φασισμού και υπέρ της δημοκρατίας. Η φωνή τους έμελλε να γίνει ο σεισμός που λίγο μετά θα έριχνε τη Χούντα. Έκανε τον φοβισμένο κόσμο να βγει στο δρόμο για να τους βοηθήσει όπως μπορούσε. Η εξέγερση αυτή, με την τραγική κατάληξη της βίαιης εισβολής του στρατού μέσα στο Πολυτεχνείο και το θάνατο πολλών ανθρώπων, γέννησε ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο. Έδειξε ότι μια γενιά βασίζει τα όνειρα της σε αρχές, αξίες και το πιο σπουδαίο σε ιδέες!!! Τι μπορούμε να πούμε για αυτή τη γενιά όμως 40 χρόνια μετά; και πόσο επίκαιρα είναι σήμερα τα συνθήματα του Πολυτεχνείου και η στάση εκείνων των νέων ανθρώπων;
Ας σταθούμε στο κύριο σύνθημα εκείνης της εποχής: « ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ».
Πόσο επίκαιρο μπορεί να είναι άραγε;
Σήμερα χιλιάδες συμπολίτες μας βρίσκονται κάτω από τα όρια της φτώχειας. Δεν μπορούν να εξασφαλίσουν φαγητό στην οικογένεια τους. Χρωστάνε στις τράπεζες και κινδυνεύουν να χάσουν της μικρές περιουσίες τους και τα σπίτια τους. Απολύονται λες και είναι απλώς αριθμοί ενός προβλήματος το οποίο όμως οι ίδιοι που τους απολύουν δημιούργησαν. Τους κόβουν τις συντάξεις και τους μισθούς σπρώχνοντας τους σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης. Πολλοί ζουν άστεγοι στους δρόμους χωρίς κανείς να ασχολείται μαζί τους. Και όλα αυτά την ίδια ώρα που κάποιοι απολαμβάνουν προνομίων και πλουτίζουν σε βάρος του συνόλου. ΨΩΜΙ ζήτησαν οι φοιτητές το 1973 και 40 χρόνια μετά ότι κεκτημένα κερδήθηκαν, όσο ψωμί και να δόθηκε κάποτε, τώρα κάποιοι τους το αρπάζουν βίαια μέσα από τα χέρια.
Πόσες φορές έχουμε ακούσει μεγάλα λόγια για την Παιδεία; «5% του ΑΕΠ για την Παιδεία και 2% για την Έρευνα», «Σχολεία σύγχρονα χωρίς ελλείψεις καθηγητών με Η/Υ για όλους τους μαθητές ανεξαιρέτως», «Ηλεκτρονική έκδοση όλων των συγγραμμάτων» και άλλα πάρα πολλά. Τι έχουμε δει τα τελευταία χρόνια; Την συστηματική υποβάθμιση της Παιδείας. Στα σχολεία άρχισαν τις συγχωνεύσεις χωρίς όμως κανένα κριτήριο, οι ελλείψεις σε δασκάλους και καθηγητές συνεχίζονται και φυσικά δεν υπάρχουν σε πολλά Η/Υ ούτε για δείγμα. Τα πανεπιστήμια από την άλλη προσπάθησαν να τα υποβαθμίσουν με την αναθεώρηση του άρθρου 16 και τον τότε Νόμο-Πλαίσιο, αλλά δεν τα κατάφεραν. Θέλανε να φέρουν ιδιωτικά πανεπιστήμια για να δημιουργηθεί ανταγωνισμός και να βελτιωθούν τα δημόσια. Η εμπειρία όμως διδάσκει ότι όταν φτιάχτηκαν ιδιωτικά σχολειά, τα δημόσια όχι μόνο δεν βελτιώθηκαν αλλά υποβαθμίστηκαν. Το ίδιο ακριβώς βέβαια ισχύει και για τα νοσοκομεία. Και αφού δεν τα καταφέρανε με όλα αυτά κατάργησαν τα δωρεάν συγγράμματα, τη δωρεάν σίτιση, τη στέγαση, το αυτοδιοίκητο του πανεπιστημίου, το άσυλο. Όλα τα κεκτημένα της μεταπολίτευσης για τα πανεπιστήμια έγιναν κουρελόχαρτο σε λίγο μόλις καιρό. Δεν λέει κανείς φυσικά ότι δεν πρέπει να αλλάξει τίποτα αλλά ας καταλάβουν επιτέλους ότι η ΠΑΙΔΕΙΑ είναι αγαθό και Δεν πωλείται-Δεν αγοράζεται. Αυτό άλλωστε ζητούσαν και οι φοιτητές τότε. Δημόσια Δωρεάν Παιδεία για ΟΛΟΥΣ!!!
Ελευθερία! Για σένα θα δακρύσει από χαρά ο ήλιος! (Ελύτης)
“Λοιπόν, παιδιά μου, συλλογιέμαι τώρα να βρω μια λέξη να ταιριάζει στο μπόι της λευτεριάς” (Γ. Ρίτσος)
Το πιο σημαντικό από όλα όμως είναι η Ελευθερία.
Η ελευθερία όμως, για να λειτουργεί επί της ουσίας σε μια σοβαρή δημοκρατία πρέπει οι θεσμοί και το κράτος να αντιμετωπίζουν τους πολίτες με δικαιοσύνη και ισότητα. Να νιώθουν όλοι οι πολίτες είτε είναι Έλληνες είτε μετανάστες ότι θα αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο. Όποια οικονομική θέση και να έχουν. Να μπορούν να λένε την άποψη τους δημόσια χωρίς να φοβούνται. Να αντιμετωπίζονται από τα όργανα του κράτους ισότιμα και όχι επιλεκτικά.
Όμως σήμερα η αστυνομία π.χ. αντιμετωπίζει τους πολίτες ισότιμα; Είναι δυνατόν 40 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου να υπάρχουν θύλακες φασιστικών –ναζιστικών ομάδων μέσα στην αστυνομία και στο στρατό και κανείς να μην παρεμβαίνει; Είναι δυνατόν η οργανωμένη πολιτεία να κρατά στο συρτάρι τόσες υποθέσεις βίας, μιας εγκληματικής οργάνωσης (Χρυσή Αυγή) και να την αφήνει να δρα ανεξέλεγκτα; Ξέρει η Ελληνική πολιτεία πόσοι χάνουν τον ύπνο τους όσο αυτοί κυκλοφορούν; Ή έχουν κάποιοι την εντύπωση ότι οι Μετανάστες , οι Αριστεροί , οι Αναρχικοί δεν πρέπει να προστατεύονται από το κράτος ισότιμα ,όπως όλοι σε μια Δημοκρατία με πραγματική Ελευθερία. Έχω την εντύπωση ότι η σημερινή πολιτεία όλους αυτούς τους αντιμετωπίζει πολλές φορές εντελώς ρατσιστικά. Όλοι όσοι έχουν επιλέξει να ζουν διαφορετικά σύμφωνα με αυτά που πιστεύουν και ζουν π.χ. στα Εξάρχεια είναι δακτυλοδεικτούμενοι και ύποπτοι!!! Μήπως ,ανεξάρτητα αν κανείς συμφωνεί ή όχι με τις απόψεις τους, αυτοί αποτελούν τελικά το παράδειγμα. Αυτοί τουλάχιστον ζουν σύμφωνα με τις αρχές και τις αξίες τους και μένουν στις επάλξεις του όποιου αγώνα για την κοινωνία που θέλουν να οικοδομήσουν.
Είναι δυνατόν σήμερα να παρακολουθούνται τα τηλέφωνα των πολιτών από τις μυστικές υπηρεσίες χωρίς λόγο; Ακόμα και τα τηλέφωνα πρωθυπουργών και υψηλά ιστάμενων σε όλο τον κόσμο; Τι είδους ελευθερία είναι αυτή; Είναι δυνατόν οι αγορές να επιβάλλονται στις οικονομίες όλων των κρατών και για να κάνουν αναδιανομή του καπιταλιστικού πλούτου να ρημάζουν λαούς και κράτη. Πως μπορούμε να μιλάμε για ελευθερία; Δεν θα έπρεπε οι λαοί να είναι κυρίαρχοι και να αυτοπροσδιορίζονται; Είναι κάτι τέτοιο σήμερα εφικτό; Οι αγορές κυβερνούν ή οι δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις;
Σίγουρα δεν πιστεύω ότι ζούμε σε κατάσταση παρόμοια με αυτή της δικτατορίας. Όμως υπάρχουν δυστυχώς πολλά κενά σήμερα και συμφέροντα που προσπαθούν με διάφορους τρόπους να περιορίσουν τη σκέψη μας και να χειραγωγήσουν τις απόψεις μας.
Το σύνθημα του Πολυτεχνείου λοιπόν είναι επίκαιρο. Η γενιά εκείνη ξεκίνησε με όνειρα και όραμα για μια άλλη κοινωνία. Συμβιβάστηκε όμως. Βολεύτηκε και ξέχασε εύκολα όλα όσα πίστευε. Παρασύρθηκε από το εύκολο χρήμα και την εφήμερη πολυτέλεια. Πέταξε στα σκουπίδια αγώνες και εξεγέρσεις. Έφερε τη Δημοκρατία αλλά την στραπατσάρισε τόσο πολύ που σήμερα κινδυνεύει ξανά.
Η δική μας γενιά, που την λένε χαλαρή και απαίδευτη, οφείλει να βελτιώσει την ήδη τραυματισμένη Δημοκρατία μας. Να κλείσουμε τα αυτιά μας σε όλους αυτούς που μας λένε ότι δεν υπάρχουν ιδεολογίες πια. Φυσικά και υπάρχουν!!! Και οφείλουμε να κάνουμε την επιλογή μας. Οι ιδέες μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο αρκεί να της πιστέψουμε και να αγωνιστούμε για αυτές. Ας γίνουμε η γενιά που δεν θα προδώσει τα όνειρα της, τις αρχές και τις αξίες της. Ας γίνουμε η γενιά που θα κάνει πράξη ένα καλύτερο αύριο, μια άλλη κοινωνία πιο δίκαιη, πιο ισότιμη. Ας γίνουμε αυτό που φοβούνται….. ΕΝΕΡΓΟΙ…
Γ.Σ