Το ροζ κτίριο της Θεσσαλονίκης

Freeminds concept #φωνές_κτιρίων

Αν μου ζητούσε κανείς να περιγράψω το σπίτι των ονείρων μου, πολύ πιθανόν να περιέγραφα το «ροζ» σπίτι της Θεσσαλονίκης! Το ροζ αυτό κτίριο το οποίο βρίσκεται στην είσοδο της δυτικής Θεσσαλονίκης, στην σημερινή υποβαθμισμένη περιοχή των Δικαστηρίων, τραβάει αμέσως το βλέμμα όσων διέρχονται από την περιοχή και επάξια χαρακτηρίζεται ως το στολίδι της δυτικής Θεσσαλονίκης.

ροζ κτίριο
Πρόκειται για την βίλα Πετρίδη, η οποία κτίστηκε στις αρχές του 20 ου αι. στο τότε λεγόμενο Πάρκο των Πριγκίπων (Μπες Τσινάρ) . Το κτίριο αρχικά χρησιμοποιήθηκε ως βουλγαρικό προξενείο και στη συνέχεια, μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, πέρασε στην ιδιοκτησία της οικογένειας Πετρίδη ως το 1969. Απο τα τέλη λοιπόν του 20 ου αι., μετά την εγκατάλειψή του, το κτίριο χρησιμοποιήθηκε για διάφορους σκοπούς ώσπου παραμελήθηκε εντελώς, φτάνοντας στις αρχές του αιώνα μας να βρίσκεται ένα βήμα πριν την κατάρρευση, μολονότι το 1984 με υπουργική απόφαση χαρακτηρίστηκε ως έργο τέχνης που χρειάζεται ειδική κρατική προστασία.

Ευτυχώς, το 2005 ξεκίνησαν τα έργα αναστήλωσης και διατήρησης του κτιρίου, το οποίο αποτελεί δείγμα της Art Nouveau αρχιτεκτονικής. Το διατηρητέο ροζ κτίριο αναμένεται να μεταμορφωθεί σε ένα πρωτοποριακό μουσείο κόμικς, φιλοξενώντας εργαστήρια εικονογράφησης και animation. Μία χρήση, η οποία θεωρώ του ταιριάζει απόλυτα, γιατί η εκλεπτυσμένη και καθηλωτική αρχιτεκτονική του το συνδέει άμεσα με τον χώρο του φανταστικού και το καθιστά πηγή έμπνευσης!

ροζ κτιριο

Πράγματι, το κτίριο θυμίζει άλλες εποχές, εποχές βασιλιάδων και πριγκίπων. Χαζεύοντας το κάθε φορά που τυχαίνει να περνώ από μπροστά του, νιώθω πως κάποιος φιλόδοξος πρίγκιπας θα ανοίξει το παραθυρόφυλλο και θα ατενίσει με χάρη την πόλη και τον ουρανό που απλώνεται πάνω από τον Θερμαϊκό. Αν τύχει, λοιπόν, να περάσεις κι εσύ από την Βίλα Πετρίδη, στάσου να χαζέψεις και να εμπνευστείς από αυτό το πανέμορφο έργο τέχνης και ίσως, πού ξέρεις, φανεί στο μπαλκονάκι της σοφίτας κι εκείνος ο …φιλόδοξος πρίγκιπας μιας άλλης εποχής.

Γεωργία Καλπαζίδου