Ευγενής, ευαίσθητος, τρυφερός, με καρδιά μικρού παιδιού έλεγαν όσοι τον γνώρισαν. Σίγουρα μοναχικός τύπος, με μυαλό εφήβου και ψυχή επαναστάτη. Τα τραγούδια του ενέπνευσαν, σημάδεψαν, συγκίνησαν, έγιναν συνθήματα σε τοίχους και κυρίως ακούστηκαν πολύ και συνεχίζουν να ακούγονται καθημερινά. Ο λόγος για τον Πρίγκιπα της ελληνικής ροκ, τον Παύλο Σιδηρόπουλο. Τον άνθρωπο που σημάδεψε τις ελληνικές μουσικές σκηνές κατά τις δεκαετίες του ΄60,του ΄70 και του ΄80 διατηρώντας τη φήμη του ακέραιη έως σήμερα.
Οι φίλοι του έλεγαν πως η αρχοντιά του Παύλου ξεχώριζε από απόσταση και η απεριόριστη αγάπη του για τα παιδιά μαρτυράει την καλλιτεχνική του ψυχή. Συχνά σκέπαζε με το δερμάτινο σακάκι του όσους κρύωναν στους δρόμους τη Αθήνας και πάντα ήταν πρόθυμος να μοιραστεί τα ποτά και τα τσιγάρα του. Αδελφός για τους άνδρες και ιππότης για τις γυναίκες , όπως υποστήριζε ο Σωτήρης Πατσάκας.
Το κλειστό αγόρι των Εξαρχείων απογείωσε την ελληνική ροκ σκηνή με τις καινοτόμες ιδέες και μουσικές του χαράσσοντας τη δική του ιστορία στο χώρο. Οι ρυθμοί του ρηξικέλευθοι και διαφορετικοί και οι στίχοι του γραμμένοι και ιδωμένοι με μάτια καθαρά που έζησαν την καθημερινότητα και την έδωσαν στον κόσμο ‘’χειροπιαστά’’ και λιτά.
Ατόφιος ο ίδιος ατόφια και η ζωή όπως την παρουσίασε με τα τραγούδια του. Χωμένος συχνά στη δική του πραγματικότητα γιατί δεν τον σήκωνε η ήδη υπάρχουσα. Και είναι αλήθεια πως αν σήμερα ο Παύλος ζούσε θα ήταν το ίδιο ξεχωριστός κι ακόμα πιο πληγωμένος από μία κοινωνία που συνεχίζει να σφάλλει.
Ο Παύλος Σιδηρόπουλος περιέγραφε την πραγματικότητα με τα δικά του μάτια, χωρίς πολλές υπεκφυγές. Πάλεψε για κάτι και ηττήθηκε από κάτι άλλο. Υπήρξε μέντορας πολλών και είδωλο για ανθρώπους κάθε λογής και ηλικίας. Αγωνίστηκε με όπλο τη μουσική του και έδρασε με στυλ, αφού όπως πάντα υποστήριζε ‘’σημασία δεν έχει τι κάνεις, αρκεί να το κάνεις με στυλ’’ κατά τον αγαπημένο του Όσκαρ
Ανδριάνα Δημητρίου