Ένα φαινόμενο γένους θηλυκού…
Η Βρετανίδα συγγραφέας γεννιέται στις 26 Αυγούστου του 1972 στη Ροδεσία,σημερινό Χάραρε της Ζιμπάμπουε όπου και μεγαλώνει για 17 χρόνια. Ο πατέρας της ήταν καθηγητής οικονομίας και οικονομικός δημοσιογράφος. Τα πρώτα της σχολικά βήματα γίνονται στο ιδιωτικό οικοτροφείο θηλέων Arundel στη Ζιμπάμπουε. Το 1989 ο δρόμος τη φέρνει στο Δυτικό Λονδίνο όπου συνεχίζει τη σχολική της πορεία στο ανεξάρτητο κολλέγιο του Κέσινγκτον Collingham, με το οποίο πιστοποιήται το δεύτερο επίπεδο γνώσης της. Η ενήλικη ζωή της συναντά τη Φιλοσοφία,την Πολιτική και την Οικονομία στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης όπου διαβάζει σκληρά. Εργάζεται ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα “TheTimes” γράφοντας για τις επιχειρήσεις. Λίγο αργότερα σε συνεργασία με έναν ανεξάρτητο εκδοτικό οίκο γράφει το πρώτο της βιβλίο με θέμα οικονομίας των γυναικών με τίτλο Θεά Money.
Αποφασίζει να συνεχίσει το συγγραφικό της έργο, αυτή τη φορά με το ψευδώνυμο Amy Silver παράγοντας ρομαντική μυθοπλασία. Χρησιμοποιώντας το εκδίδει 4 βιβλία: «Εκμάθηση Guerrilla: Πως να δώσετε στα παιδιά σας πραγματική εκπαίδευση με ή χωρίς σχολείο»σε συνεργασία με τη συν-συγγραφέα GraceLlewellyn το 2001, «Το μόνο που θέλω για τα Χριστούγεννα» το 2010, «Ένα λεπτό πριν τα μεσάνυχτα» το 2011, «Η Επανένωση» το 2013. Σύμφωνα με δηλώσεις της, τα μυθιστορήματα αυτά, δεν ένιωθε ότι της ανήκαν, ότι είχαν κάτι από εκείνη, μέχρι που το τελευταίο-υπό ψευδώνυμο-βιβλίο της ακολούθησε φθίνουσα πορεία με το εμπορικό αντίκρυσμα να αγγίζει το μηδέν. Κυριευμένη από πανικό και φόβο σκέφτεται να αλλάξει καριέρα πουλώντας το σπίτι της.
Έχει ήδη ξεκινήσει να γράφει το πέμπτο της βιβλίο ζητώντας από τον πατέρα της χρήματα για να επιβιώσει. Εξομολογείται πως ήταν τρομερό συναίσθημα και ένιωθε πραγματικά άσχημα για αυτό, επειδή σε αυτό το σημείο ζωής που βρισκόταν ο πατέρας της δεν χρειαζόταν να δανείζεται από εκείνον.
Για έξι ολόκληρους μήνες δημιουργεί τους χαρακτήρες του νέου της βιβλίου μέσα σε μια πιο noir, σκοτεινή πλευρά. Η μόνη της ασχολία είναι πως θα μεταφέρει τις ψυχολογίες των ηρώων της μέσα σε μια κοινωνία ανδροκτατούμενη με ναρκωτικά, αλκοολ και ενδοοικογενειακή βία. Κλεισμένη σ’ένα δωμάτιο αναπλάθει με εντυπωσιακό τρόπο ένα ψυχολογικό θρίλερ παρόμοιο με το Gone Girl, το οποίο την περίοδο της συγγραφής του δεν υπάρχει καν στην βιβλιοθήκη της.
Το όνομά της φιγουράρει στο εξώφυλλο και ο τίτλος του άκρως αινιγματικός. Ο εκδότης ενθουσιάζεται και την 1η Φεβρουαρίου του 2015 το εντυπωμένο πια ψυχολογικό θρίλερ κάνει το ντεμπούτο του στα ράφια των βιβλιοπωλείων. Κανείς, ούτε η ίδια η Paula, ύστερα από τις προηγούμενες αποτυχίες, υποψιάζεται την επιτυχία που ακολούθησε. Το βιβλίο μέσα σε λίγες μέρες έχει προκαλέσει φρενίτιδα φτάνοντας τα 15 εκατομμύρια πωλήσεις. Φλερτάρει πάνω από ένα χρόνο με τη λίστα των best sellers των New York Times καταφέρνωντας να ανέβει στην κορυφή.
Το “The Girl on the Train” κεντρίζει το ενδιαφέρον των κινηματογραφικών παραγωγών, οι οποίοι βλέπουν μια ενδιαφέρουσα εκδοχή που πρέπει να μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη. Αναζητούν σεναριογράφους, σκηνοθέτες και ηθοποιούς για να μετατρέψουν σε απτή πραγματικότητα τις εικόνες που δημιουργούν οι σελίδες του. Το 2016 η Dream Works κατοχυρώνει τα δικαιώματα του βιβλίου, ξεκινώντας την υλοποίηση της ταινίας με σκηνοθέτη τον Tate Taylor.
Η Paula Hawkins λαμβάνει δύο βραβεία για αυτό το αριστούργημά της: Goodsreads Choice Awards BestMystery and Thriller και Βραβείο Glamour Καλύτερη Γυναίκα Συγγραφέας.
Το 2017 κυκλοφορεί το δεύτερο βιβλίο της με τίτλο «Into the Water» και οι κριτικές δημιουργούν ήδη ανάμεικτα συναισθήματα. Διαφορετικό σε ύφος από το «The Girl on the Train», λίγο πιο σκοτεινό με πλοκή που σε κάθε σελίδα ανατρέπεται αποκαλύπτωντας κάθε φορά κι ένα μικρό κομμάτι της ιδιοσυγκρασίας των ηρώων. Το αναγνωστικό κοινό παραμένει πιστό και θερμό δείχνοντας πως η Hawkins ήρθε για να μείνει. Οι κριτικές που δέχεται εντυπωσιάζουν τους ειδήμονες κάνοντάς τους να “υποκλίνονται” στον αληθινά πρωτότυπο τύπο γραφής της.
Στα 44 της η συγγραφέας μας παρασύρει, με περίτεχνο τρόπο, σε ένα δυτικό κόσμο όπου η αλήθεια μέσα στις σχέσεις παίζει περίεργα παιχνίδια με την ψυχολογία και το συναισθηματικό εκβιασμό. Προσπαθεί να κατανοήσει βαθιά τα ανθρώπινα ένστικτα μεταξύ των ανθρώπων μέσα στον καταιγισμό της ροής της ζωής. Μας δείχνει πως ο άνθρωπος χρησιμοποιώντας ουσίες μπορεί να φτάσει σε πράξεις που ούτε ο ίδιος φαντάζεται. Προβληματίζεται από την θέση των γυναικών στο κόσμο και δρα μέσω της μυστηριώδους αφήγησης. Άραγε μήπως η κοινωνία προστάζει μια αβεβαιότητα συναισθημάτων του ενός προς τον άλλον;; Υπάρχει τελικά εμπιστοσύνη στην αλληλεπίδραση των ατόμων;;; Ή έχει γίνει τόσο σεξιστική η κοινωνία ερμηνεύοντας αλλιώς τα δεδομένα απ’ότι είναι πραγματικά;;;
Μαριαλένα Βιλλιώτη
Αποτελέσματα Διαγωνισμού για το βιβλίο “Στην παγίδα του νερού”