Η ελευθερία κινήσεων είναι σημαντική. Δίνει τη δυνατότητα σε όλους μας να χαράξουμε τον δρόμο που θέλουμε να ακολουθήσουμε χωρίς να προκαθορίζουμε τον προορισμό. Κατ’ αυτόν τον τρόπο απολαμβάνουμε τελικώς περισσότερο το ταξίδι. Αυτή η ελευθερία δεν είναι βέβαια ασύμβατη με την οργάνωση του ταξιδιού αλλά είναι μια οργάνωση ελεύθερη από εκείνους που γνωρίζουν καλά τους κανόνες και στη συνέχεια αποφασίζουν να τους σπάσουν.
Αλλά η προηγούμενη συνθήκη ταιριάζει στα ταξίδια που πραγματοποιούμε μόνοι μας, χωρίς συνεπιβάτες. Γιατί όταν αποφασίζουμε να συνταξιδέψουμε με κάποιον αναλαμβάνουμε εκ των προτέρων την ευθύνη του. Μια ευθύνη βαρυσήμαντη όπως η ευθύνη του εαυτού μας. Θέλουμε να είμαστε σίγουροι ότι ο συνταξιδιώτης μας είναι ασφαλής και ας μην έχει τους ίδιους αγαπημένους προορισμούς μαζί μας. Ξέρουμε ότι τουλάχιστον βρισκόμαστε στο ίδιο μεταφορικό μέσο και οδεύουμε προς μια κοινή κατεύθυνση ασχέτως αν θα φτάσουμε στον προορισμό μαζί. Αλλιώς εκείνος δεν είναι συνταξιδιώτης και εμείς ταξιδεύουμε μόνοι μας με κάποιον περαστικό που του μιλάμε για να περάσει η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι μας και ο οποίος, όταν εμείς φτάσουμε στον προορισμό μας θα μείνει ανερμάτιστος να περιπλανιέται χωρίς σαφή κατεύθυνση. Ούτε έχει σημασία το μεταφορικό μέσο που θα επιλέξουμε, ούτε ο προορισμός. Όμως η κοινή κατεύθυνση είναι προαπαιτούμενη και πρέπει να τη γνωστοποιούμε στους συνταξιδιώτες μας πριν το ταξίδι.
Είναι αλήθεια πως πολύ λίγοι άνθρωποι σήμερα αντέχουν να ταξιδεύουν μόνοι τους και να το απολαμβάνουν. Γιατί η μοναξιά είναι συνήθως κατακριτέα. Πολλοί είναι εκείνοι που επιλέγουν συνταξιδιώτες μόνο και μόνο γιατί οι δύο θέσεις γεμάτες φαίνονται καλύτερα από μια διπλανή θέση κενή. Το ζήτημα είναι ότι πολύ λίγοι άνθρωποι αντιλαμβάνονται το βάρος της ευθύνης που φέρουν όταν έχουν μαζί τους έναν συνταξιδιώτη. Μπορεί εκείνος στην πορεία να ροχαλίσει ή να μην είναι τόσο ευχάριστη παρέα, μπορεί ακόμη να φλυαρεί ακατάσχετα όμως το να βολεύεται κανείς με τον ενοχλητικό συνταξιδιώτη δεν τον καθιστά συγκαταβατικό, αλλά ανέντιμο. Προς τον εαυτό του και προς τον συνταξιδιώτη βέβαια που αισθάνεται συνεχώς ότι ενοχλεί. Το πρόβλημα έγκειται στο ότι δεν ξέρουμε τι συνταξιδιώτες να διαλέξουμε για τον προορισμό μας και αυτό συμβαίνει γιατί δεν ξέρουμε τι συνταξιδιώτες είμαστε εμείς.
Πάμε λοιπόν και όπου βγει, και ας πάρουμε το ρίσκο αποκλειστικά μόνοι μας. Τα ρίσκα δεν λαμβάνονται με άλλες ανθρώπινες ψυχές και συνειδήσεις. Τα πιο ωραία ταξίδια γίνονται με εκείνους που έχουν ταξιδέψει μόνοι τους και ύστερα μπορούν να πάρουν απ’ το χέρι κάποιον και να αφεθούν μαζί του στο ταξίδι.
Μ.Χ.