~Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Οικογένειας
Οικογενειακό τραπέζι. Τί θα φορέσεις, τί ώρα θα ξυπνήσεις, πώς στο καλό θα βγάλεις το μολύβι από τα μάτια σου που μουτζουρώθηκε χτες το βράδυ; Ήταν μια μεγάλη νύχτα και άλλο τόσο μεγάλος είναι ο μαύρος κύκλος πάνω από το μάγουλο.
Τί να βάλεις. Τα χτεσινά μυρίζουν τσιγάρο και ποτό, δε θα κάνει καλή εντύπωση στην οικογένεια. Η γιαγιάκα δε θα το μυρίσει, πάντα έχει τον τρόπο της να αγνοεί αυτά που πρέπει να αγνοήσει και να επισημάνει αυτά που πρέπει να συζητηθούν. Όπως τα λίγα κιλά που έχεις βάλει από το καλοκαίρι και σε κυνηγάνε στο χορό να τα εξαφανίσεις. Θα γίνει κι αυτό, σκέφτεσαι και βγάζεις έξω την ωραία φούστα.
Θα πάει ωραία με τη μαύρη μπλούζα, ντάξει δε θα πας και σε κηδεία. Στο οικογενειακό τραπέζι. Δε σε νοιάζει πολύ πώς θα πιάσεις τα μαλλιά σου, ποιος θα σε δει. Πάντως όχι ο ενδιαφέρων τύπος από χτες. Ξαδέρφια και θείες. Σιγά το πράγμα. Πιάνεις ένα κότσο γιατί δε θα προλάβεις να πλυθείς. Το τραπέζι ξεκινά από τις 12 κι εσύ μόλις έχεις ξυπνήσει. Είναι 12 παρά. Η μαμά σου φωνάζει, ξέρει ότι θα αργήσετε. Κάθε χρόνο υπολογίζει.
Λες να βάλεις και λίγο μολύβι; Πάνω από το χτεσινό. Θα φαίνεσαι μεγάλη και σκοτεινή, ο,τι πρέπει για αντίδραση στους ‘μεγάλους’. Ποιούς μεγάλους; Κι εσύ τώρα πια μεγάλη λέγεσαι, ή τέλος πάντων έτσι σε λένε. Δε το νοιώθεις τόσο πολύ, ακόμα. Έχεις χρόνο, κάτσε να γίνεις 20.
Το μπλουζάκι έχει σκιστεί λιγάκι στο τελείωμα μα δε το προσέξει και κανείς. Τo σακάκι σου θα βάλεις και θα το καλύψεις. Τελικά αποφασίζεις να μη βάλεις τη μαύρη μπλούζα, θα παραείσαι σκοτεινή και σοβαρή. Βάλε τη γκρι. Σου πάει. Βγες από το σπίτι και χτύπα από την άλλη πλευρά το κουδούνι για να κατέβουν οι γονείς. Έτοιμοι, φεύγετε με το αμάξι. Τραγούδι από mp3, η αδελφή σου κοιμάται ήδη και η κουβέντα δε πάει πολύ καλά με κοιμισμένο άνθρωπο.
Σπίτι γιαγιάς. Ωραίες μυρωδιές, κλασικές μυρωδιές φαγητού και ζέστης. Δισχίζεις την εσωτερική αυλή και μπαίνεις από πίσω. Κουζίνα, φωτογραφίες και συνταγές στο ψυγείο, γλυκά έξω, τα πιάτα ήδη έτοιμα περιμένουν στο τραπέζι για να μεταφερθούν. Την αγκαλιάζεις, χαίρεσαι που τη βλέπεις. Σου έχει λείψει.
Περνάει η ώρα, λες κανένα αστείο με το μπαμπά, η μαμά θα μιλήσει με τη γιαγιά. Με την αδελφή σου θα ψάξετε για καινούρια ρούχα στη ντουλάπα της θείας που δε θα θέλει και θα τα χαρίζει απλόχερα. Ωραία μέρα.
Ώρα για φαγητό όμως. Μπαίνεις στο μεγάλο σαλόνι με τα ανοιχτά παράθυρα που βλέπουν στο δρόμο και στην ελιά, έξω από το σπίτι. Όσοι περνούν από το πεζοδρόμιο σας βλέπουν να τρώτε και να γελάτε. Να κοιτάζεστε αμήχανα, να λέτε τα νέα σας πάνω από τη σαλάτα που χύθηκε λίγο στο τραπεζομάντιλο. Δε πειράζει, φωνάζει η γιαγιά, θα το καθαρίσω. Το ξέρεις, λές συγνώμη και συνεχίζεις τη συζήτηση με τον μακρινό ξάδελφο. Μετά θα κοιταχτείς με το μπαμπά και θα γελάσετε γιατί κάτι θα πει η γιαγιά και θα είναι αστείο. Πολλά φαγητά θα υπάρχουν και λίγα από αυτά θα φαγωθούν. Πολίτικες συνήθειες.
Θα φουσκώθεις και θα νιώθεις τύψεις για τα λάδια που κατακάθισαν στο στομάχι σου. Η αδελφή σου ξύπνια πια θα προσπαθεί να αποφύγει τη συζήτηση περί πρώην φίλου που ακόμα θυμούνται εκείνοι. Αμηχανία για λίγο όμως θα χτυπήσει ξανά η γιαγιά με νέα ατάκα και θα ξεχαστεί. Τα πιρούνια θα κατέβουν λίγο, ξεκούραση. Θα έρθει η ώρα του γλυκού. Ξεχωριστά κουτιά για τους χορτοφάγους θείους και για τους άλλους, τους παμφάγους. Σου αρέσει η οικογένεια σου, είναι ιδιαίτερη. Σου πέφτει η σοκολάτα στη φούστα. Δε πειράζει, έτσι κι αλλιώς είχε ήδη λίγη κέτσαπ από προχτές. Στην έξοδο αργότερα θα ναι σκοτεινά και βράδυ, δε θα το δει κανείς. Δεν ανησυχείς και πολύ.
Έχει αρχίσει να νυχτώνει αλλά κατά βάθος δε θες να φύγετε. Φιλιέστε στην έξοδο και λέτε ευχές. Θα τους ξαναδείς σε λίγο καιρό πάλι. Τσάντες και σακούλες στο αυτοκίνητο και ξανά mp3. Θα με πετάξετε στο μετρό, επισημαίνεις και ζητάς και λεφτά γιατί έχεις ξεμείνει από χτές. Θα κλείσεις τη πόρτα πίσω σου, και θα φιλήσεις τη μαμά. Αύριο πάλι.
Κι εκεί που θα περπατάς θα σκεφτείς πως είναι ωραίο να έχεις οικογένεια. Είναι ωραίο να έχεις οικογενειακό τραπέζι κι ας μην είναι πολύ συχνό. Είναι όμορφο να πέφτει η σοκολάτα στη φούστα και η γιαγιά να σου ζουλάει το μάγουλο με φιλιά. Είναι αλησμόνητη η μυρωδιά από κουζίνα και από ζέστη. Στο σπίτι της γιαγιάς. Στο οικογενειακό τραπέζι που τόσο δε θες όμως άλλο τόσο δε θες να αποχωριστείς.
Είναι ωραίο το οικογενειακό. Σαν επίθετο στο οτιδήποτε. Είναι ωραίο.
~Νιόβη