Και κάπως έτσι άλλο ένα ακόμα Καλοκαίρι περνούσε, μακριά από την πόλη, μακριά από τoυς φίλους και την οικογένεια σου… Μέσα σε έναν Αύγουστο που για τους περισσότερους είναι ξέγνοιαστος, ο δικός σου είναι κάπως διαφορετικός.
Κι ενώ οι φίλοι σου είναι κάπου μακριά και πλατσουρίζουν σε κάποια παραλία ή πίνουν κοκτέιλ σε κάποιο καινούριο μπαράκι, εσύ σε ένα άλλο σημείο της γης πίνεις καφέ, βλέπεις “Υπέροχα Πλάσματα” και ονειρεύεσαι.
Μιλάς με τους γονείς σου, τρως τα γεμιστά της μαμάς σου και υπενθυμίζεις στην αδερφή σου πόσο σου λείπει. Σκέφτεσαι τους τσακωμούς, τις συναντήσεις στην πόλη για ένα γρήγορο καφέ πριν τις υποχρεώσεις, τα κυριακάτικα meeting… Και πάνω εκεί που σκέφτεσαι πόσο ωραία είναι η ζωή με όμορφους φίλους, συνειδητοποιείς ότι η ζωή σου είναι κάπου αλλού…
Σηκώνεσαι, ετοιμάζεσαι και φεύγεις..
Γιατί τελικά σημασία δεν έχει να είσαι σε κάποια παραλία… Αλλά να ξέρεις πως οι άνθρωποι που αγαπάς ακόμα και μακριά είναι εκεί και σε περιμένουν.
Συνάντηση λοιπόν στο επόμενο meeting!
Μαρία Φιωτάκη