Αθήνα, εν ώρα αιχμής και συγκεκριμένα γύρω στις 6.30 το απόγευμα, στριμωγμένος μέσα στο αστικό λεωφορείο και μπερδεμένος για το τί θα γράψω αυτή τη βδομάδα στο Freeminds. Ευτυχώς όμως για το καλό του site αλλά και του προβληματισμένου κεφαλιού μου, η γεμάτη εκπλήξεις πραγματικότητα της όμορφης χώρας μας, μου χάρισε απλόχερα ένα πολύ ενδιαφέρον περιστατικό που θα το μοιραστώ μαζί σας.
Καθόμουν λοιπόν δίπλα σε μια κυρία, η οποία δεν φαινόταν να ξεπερνά τα τριάντα, μέχρι που αντίκρισα έναν φανερά ταλαιπωρημένο αλλοδαπό και αποφάσισα να του παραχωρήσω τη θέση μου. Η κυρία φανερά ενοχλημένη που έκατσε ο ξένος δίπλα της, δυσφορούσε, δυσανασχετούσε έβαζε τη μπλούζα της στη μύτη της και κοίταζε γύρω της μη ξέροντας ακριβώς τί να κάνει.
(περνάμε σε ενεστώτα για να γίνετε κοινωνοί της στιγμής)
Ο νεαρός άντρας δεν αντιδρά. Τα λεπτά φαίνεται να κυλούν βασανιστικά για την νεαρή γυναίκα. Απεγνωσμένη και οργισμένη αποφασίζει να πάρει τη κατάσταση στα χέρια της και φωνάζει στο διπλανό της : «Δεν καταλαβαίνεις ότι βρωμάς; πήγαινε να κάτσεις αλλού… Φύγετε! Πηγαίνετε επιτέλους πίσω στη χώρα σας ».
Τα βλέμματα του λεωφορείου καρφώνονται στην μαινόμενη γυναίκα. Κανείς όμως δεν τολμάει να επέμβει. Ο αλλοδαπός κοιτάζει απορημένος με παγωμένο το βλέμμα, καταλαβαίνει ότι είναι ανεπιθύμητος και σηκώνεται απ’ το κάθισμά του.
Μετά από λίγα δευτερόλεπτα παίρνω τον λόγο και με θάρρος ρωτάω τη κοπέλα, « μήπως πέρασε ποτέ απ’ το μυαλό σου το κατά πόσο αυτός ο άνθρωπος έχει την άνεση και τη δυνατότητα να έχει ένα σπίτι, όπως εγώ και εσύ, στο οποίο να μπορεί να κάνει μπάνιο και να είναι καθαρός όσο εμένα και σένα; οι φτωχοί άνθρωποι ενδέχεται να μην έχουν αυτή την ευκαιρία και γι’ αυτό τον λόγο να βρωμάνε.» Η κοπέλα παραξενεύτηκε, δεν απάντησε και γύρισε απαξιωτικά το κεφάλι της.
Με το που φτάνει το λεωφορείο στη στάση που θα κατέβω με πλησιάζει ένας άντρας λέγοντας μου, ότι ήταν πολύ σωστό εκ μέρους μου που της τα «έψαλα». Κατεβαίνω και αρχίζει να στριφογυρνάει στο μυαλό μου το όλο περιστατικό.
Όχι φίλε μου, δεν θέλουμε μπράβο, δεν αξίζουν διθύραμβοι και έπαινοι για τέτοιες πράξεις. Όλα αυτά πρέπει να προκύπτουν αυθόρμητα, να καταδικάζονται συλλογικώς και να προκύπτουν από μία αυτόματη διαδικασία.
Όχι φίλε μου δεν θέλουμε μπράβο και τιμές που είμαστε άνθρωποι γιατί λέγοντας τα υποδηλώνουμε ότι κατά τ’ άλλα δεν είμαστε.
Και κάτι ακόμα…ας προβληματιστούμε και ας αναρωτηθούμε για το τί είναι στην πραγματικότητα αυτός ο άνθρωπος που αγαπάμε να μισούμε…O Αλβανός, ο φασίστας ο εβραίος…
Σύμφωνα με την ψυχαναλυτική θεωρία του Freud υπάρχει η έννοια του διπλού εαυτού. Πιο συγκεκριμένα, ο άνθρωπος που διαλέγουμε να είμαστε, αυτόματα δημιουργεί στο νου μας έναν εαυτό που δεν θέλουμε να είμαστε. Έτσι, αναπτύσσουμε ένα μηχανισμό άμυνας σύμφωνα με τον οποίο προβάλλουμε στους άλλους τις αποκηρυγμένες πλευρές του εαυτού μας. Στην ουσία δηλαδή αυτός που μισώ δεν είναι τίποτα λιγότερο απ’ τον εαυτό μου σε μεταμφίεση. Στο ξένο βλέπω αυτό που δεν θέλω να είμαι, αυτό που μου προκαλεί την αποξένωση, το αίσθημα του ανοίκειου και αφού με τρομάζει προσπαθώ να το αποκλείσω. Κατά συνέπεια στους ξένους μεταφέρουμε την εχθρότητα που αισθανόμαστε μπροστά στους ίδιους τους ξένους που φωλεύουν μέσα μας.
Υπό πολιτική σκοπιά, πιστεύω ολόψυχα ότι η οικονομική κρίση έχει τις ρίζες της σε μια βαθύτατη κρίση αξιών, σε μια πολιτισμική κρίση που βρίσκει φανερώματα σε πολλές εκφάνσεις της καθημερινότητάς μας.
Αυτά προς το παρόν… To be continued…
*Ο πίνακας ανήκει στον Ιταλό ζωγράφο, συγγραφέα και γλύπτη Τζιόρτζιο Ντε Κίρικο -ευρύτερα γνωστός ως ένας απ’ τους ζωγράφους που συντέλεσε στη δημιουργία της Μεταφυσικής Ζωγραφικής.
Ν.Σ.
Εκτός από κρίση αξιών,υπάρχει και κρίση ηθικής (εκ μέρους των μεταναστών).Δεν θεωρώ καθόλου τυχαίο πως μια μεγάλη μερίδα μουσουλμάνων μεταναστών που έρχονται στη χώρα μας (και όχι άλλων θρησκειών ή εθνικοτήτων),έρχονται χωρίς τις οικογένειες τους.Αν (υποτίθεται) έρχονται για ένα καλύτερο μέλλον,προκειμένου να γλιτώσουν απ’τον πόλεμο,είναι δυνατόν να αφήνουν γυναίκες και παιδιά πίσω στην πατρίδα,αφού κινδυνεύουν να σφαγιαστούν;Οποιοσδήποτε μπορεί να καταλάβει οτι ναι,υπάρχουν και οι σοβαροί άνθρωποι,αλλά οι περισσότεροι έρχονται εδώ να περάσουν ζωή και κότα,εξαιτίας της ελλιπούς νομοθεσίας που υπάρχει σε πολλά ζητήματα.Υπάρχει άρνηση στην προσαρμογή τους στα δεδομένα της ελληνικής κοινωνίας,δεν πληρώνουν φόρους στο κράτος ενώ ταυτόχρονα παίρνουν επιδόματα.Ο έλληνας άνεργος-άστεγος-πολίτης με σοβαρά θέματα υγείας ταυτοχρόνως πληρώνει φόρους,λιμοκτονεί για να πηγαίνει μέρος των χρημάτων του σε τσέπες μεταναστών που λυμαίνονται τη χώρα και ο ίδιος να μην δικαιούται ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.Είδε κανείς πολλούς κινέζους/ευρωπαίους/βραζιλιάνους/χιλιανους κλπ να έρχονται χωρίς τις οικογένειες τους και να κάνουν ότι και η παραπάνω προαναφερθείσα κατηγορία μεταναστών;Να ζητάνε επιμόνως την κατασκευή καθολικών-πρωτεσταντικών-ινδουιστικών-βουδιστικών τόπων λατρείας;Να προσεύχονται σε κεντρικές πλατείες της χώρας ή να κάνουν διαδηλώσεις με το έτσι θέλω;Και στη Νότια Αμερική και στην Κίνα,φτώχεια και εξαθλίωση υπάρχει.Απλά είναι όλα θέμα σεβασμού και παιδείας (αξίες που ο μουσουλμανισμός απορρίπτει).
Καλησπέρα. Περιγράφεις την Ελλάδα ως τη γή της Επαγγελίας για μετανάστευση. Προσωπικά πιστεύω ότι ελάχιστοι μετανάστες έρχονται στην Ελλάδα για μία καλύτερη ζωή. Ποιά καλύτερη ζωή, δουλευόμαστε τώρα? Εδώ οι ίδιοι οι Έλληνες φεύγουν απ’ την Ελλάδα για να πάνε σε μια χώρα με καλύτερες προοπτικές. Προσωπικά, έχω ως αρχή στη ζωή μου να μιλάω για τα πράγματα που γνωρίζω. Δεν είμαι σε θέση να ξέρω τους ακριβείς λόγους που οδηγούν ένα μετανάστη να έρθει στην Ελλάδα. Εικάζω όμως ότι πολλοί απ’ αυτούς πέφτουν θύματα απάτης (π.χ.ιερόδουλες κτλπ) και άλλοι εξαναγκάζονται λόγω των συνθηκών(π.χ. Σύριοι) και της γεωγραφικής θέσης της χώρας μας. Ναι συμφωνώ ότι η νομοθεσία είναι ελλιπής στην Ελλάδα-παρόλα αυτά έχουμε στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών που οι άνθρωποι στριμόχνωνται σαν πρόβατα προς σφαγή και τρώνε αφόρητο ξύλο από ματατζήδες. Αν θες, προς ενίσχυση του επιχειρήματος ότι η Ελλάδα δεν είναι η γη της Επαγγελίας για τους μετανάστες, μπορούμε να θυμηθούμε το Φαρμακονήσι, όπου κάμποσοι μετανάστες ανάμεσα τους γυναίκες και παιδιά, βρήκαν τραγικό θάνατο με τα φώτα του λιμενικού στραμμένα πάνω τους. Κοινώς , όπου τους βρούμε τους γ…με 🙂 . Αναφορικά με τη ταύτιση μουσουλμανισμού- βρωμιάς τουλάχιστον από κάποια αποσπάσματα που έχω διαβάσει από το Κοράνι δεν έχω αλιεύσει κάτι τέτοιο. Στην Κωνσταντινούπολη πάντως μύριζαν όλοι τους πολύ όμορφα. Μάλλον η ακαθαρσία των μεταναστών συνδέεται περισσότερο με την οικονομική τους εξαθλίωση
Τέλος επειδή αναφέρθηκες στη Νότια Αμερική και τη Κίνα. Πίστεψέ με εκεί γίνονται έκτροπα που δεν φανταζόμαστε ούτε εγώ ούτε εσύ. Κοινώς φίλε μου όπου υπάρχει φτώχεια και εξαθλίωση θα συμβαίνουν σημεία και τέρατα.
Χαίρε!
Μια εικόνα θέλω να θυμίσω πίσω από τα παλιά: Δεκαετία του 60- 70 ώρα περίπου 3 το απόγευμα, έξω από το οποιοδήποτε γιαπί της Αθήνας ή οπουδήποτε αλλού στην Ελλάδα: οι εργάτες που τελείωσαν την βάρδιά τους μισόγυμνοι πάνω από ένα βαρέλι νερό να πλένονται όσο μπορούν καλύτερα και να γίνονται πάλι καθαροί και ευπαρουσίαστοι όσο ήταν αυτό δυνατό δεδομένων των συνθηκών. Η ερώτησή μου: Πιστεύει κανείς ότι τους τρέχαν τα λεφτά από τα μπατζάκια αυτών των ανθρώπων που πλενόταν πάνω από το βαρέλι; Τελικά η προσωπική υγειινή και καθαριότητα είναι θέμα χρημάτων; Για πιο λόγο εγώ να είμαι υποχρεωμένος να υποστώ την βρώμα του καθενός επειδή δεν μπορώ να πάω με ταξί ή με το αυτοκινητό μου στον προορισμό μου;
Αυτό βέβαια δεν αναφέρεται μόνο στους ξένους μετανάστες αλλά στον ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ.
Πιστεύω ότι μάλλον το παράδειγμα του ρατσισμού που βέβαια είναι υπαρκτός και πανταχού παρών είναι μάλλον ατυχές…
Καλησπέρα κατ’ αρχάς. Θα σου απαντήσω πολύ στοχευμένα στα ζητήματα που θέτεις.
1. Ναι, δυστυχώς, η καθαριότητα είναι ΚΑΙ θέμα χρημάτων. Πιο συγκεκριμένα, στην Ελλάδα του πρωτογονισμού που ζούμε πολλοί άνθρωποι δεν έχουν στέγη ή ζεστό νερό να κάνουν μπάνιο και να μυρίζουν όμορφα όπως εμείς. Ο συγκεκριμένος αλλοδαπός φαινόταν να ανήκει σε αυτή τη κατηγορία.
2. Συμφωνώ, κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να υφίσταται τη βρώμα κανενός, από ‘κει και πέρα είναι προσωπικό θέμα καθενός πώς θα το διαχειριστεί. Προσωπικά, θεωρώ ότι η προσβεβλημένη κοπέλα θα μπορούσε να φύγει δίπλα απ’ τον αλλοδαπό, χωρίς να έδειχνε την απέχθεια της προς αυτόν. Και μεταξύ μας, δεν ήταν μόνο η βρώμα που τη ξένισε τη κοπέλα όσο οι ξενοφοβικές αντιλήψεις που έχουν δηλητηριάσει το μυαλό της.
Το μίσος και η απέχθεια είναι πολύ άσχημα συναισθήματα…
Φιλικά πάντα.