Αν και η Νάουσα ιδρύθηκε τον 14ο αιώνα στην σημερινή της τοποθεσία,οι κάτοικοι της νέας πόλης προήλθαν από τις γύρω περιοχές,όπου είχαν καταφύγει μετά την καταστροφή της αρχαίας πολης Μίεζας και άλλων ίσως πόλεων και κράτησαν κάποια έθιμα από την αρχαιότητα.
Διάφορες γιορτές γίνονταν τότε για την υποδοχή της άνοιξης και προς τιμή του θεού του κρασιού και του γλεντιού Διόνυσου.Τα έθιμα αυτά μετά τον εκχριστιανισμό των κατοίκων διαδραματίζονταν την περίοδο της Αποκριάς. Αυτή είναι η απαρχή του, το οποίο πήρε την τελική του μορφή την εποχή της Τουρκοκρατίας,οπότε συνδέθηκε έμμεσα με τους Εθνικούς μας αγώνες κατά των Τούρκων και έφτασε ως κλεφταρματολικό έθιμο ώς τις μέρες μας.
Οι είναι παλαιότατο αποκριάτικο έθιμο που του έχει δοθεί πολύ πετυχημένα ο ορισμός χορευτικό δρώμενο, γιατί η δράση των ανθρώπων που συμμετέχουν στην τέλεσή του είναι δράση χορευτική και χωρίς αυτήν η τέλεση του εθίμου είναι αδύνατη. Παρ’όλο που η περιόδος της Αποκριάς διακατεχεται από μία ελευθερία έκφρασης,το συγκεκριμένο δρώμενο είναι απόλυτα ανδροκρατούμενο, έχει αυστηρή τελετουργία όσον αφορά την ενδυμασία και την τέλεση του.έχει συγκεκριμένους χορούς και πατινάδες για κάθε γειτονιά. Το δρομολόγιο είναι καθορισμένο και ακολουθείται πιστά από τα μπουλούκια των Γενιτσάρων. Έφτασε στην μεγαλύτερη ακμή του στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα και συνεχίζεται ανόθευτο μέχρι και σήμερα.
Είναι η καλύτερη πρόταση για όσους θέλουν να περάσουν με έναν ιδιαίτερο και διαφορετικό τρόπο το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας.
Οι Γενίτσαροι και οι Μπούλες δεν έχουν τίποτα το τυποποιημένο. Βγαίνουν από την ψυχή των Ναουσαίων. Οι στολές, πολύπλοκες, ακριβές, βαριές, πηγαίνουν από γενιά σε γενιά, ενώ υπάρχουν ακόμη βιοτεχνίες που φτιάχνουν τον Πρόσωπο, την κέρινη προσωπίδα. Χορεύουν με σοβαρότητα και υπερηφάνεια, ακολουθούν κανόνες απαράβατους στη σύναξη του Μπουλουκιού, στα μέρη όπου σταματούν και στους χορούς που χορεύουν μέχρι το σημείο που τελειώνει η πορεία τουςκαι το γλέντι. Με συγκλονιστικό τρόπο όσοι τους έχουν παρακολουθήσει αναφέρουν: «Όταν τινάζουν το θώρακα κάνοντας τα ασήμια να κροταλίζουν, αποτινάσσουν το θάνατο και χαιρετίζουν τη ζωή». Εϊναι μια πραγματική τελετή με απαραβατους κανόνες, καθώς οι χορευτές-μύστες απαγορεύεται να χορέψουν έξω από την πόλη από τη στιγμή που ανοίγει το Τριώδιο. Είναι κομμάτι της πόλης, έμβλημα, διονυσιακή κι επαναστατική υπόμνηση.
… ταξίδι στο χρόνο και στην παράδοση…
Καλά κούλουμα…
Αλεξάνδρα